Hoewel ik nog druk bezig ben met schrijven van nazomerse Franse vakantieblogjes, is het nu even tijd voor een paddestoelen tussendoortje. Eind oktober hadden we namelijk een ‘all-inclusive’ herfstarrangementje geboekt bij Veluwe Hotel Stakenberg om lekker relaxed een beetje door de bossen te fietsen en te wandelen. Dit hotel is prachtig gelegen op een fraai landgoed bij Elspeet, niet ver van de Leuvenumse Beek en de Speulder en Sprielder Bossen.
Op fotografiegebied hoopte ik op veel paddo’s, herfstkleuren én mooie nevelige ochtenden met fraaie zonneharpen tussen de beroemde dansende bomen, maar het weer werkte niet bepaald mee. Het was alle dagen grotendeels zwaar bewolkt, soms zelfs miezerig, grauw en koud. Gelukkig had het de voorafgaande dagen behoorlijk geregend, dus de paddestoelen schoten inmiddels wél uit de grond, zoals het hoort.
< TIP: voor een grotere, mooiere én vooral scherpere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken! >
In het Speulderbos waren ze dan ook goed vertegenwoordigd, waarbij de Porseleinzwammen opvallend in de meerderheid waren. Hazenpootjes ben ik hier niet tegen gekomen, daarentegen wel veel ledematen van andere kleine knaagdieren: Muizenstaartjes. Tenminste, daar ga ik van uit als ze uit een denneappel ontspruiten.
Een zwammensoort die je in het westen van het land niet zo gauw tegenkomt, is het Kleverig Koraalzwammetje. Een prachtig en opvallend oranjegeel zwammetje, meestal groeiend op dood hout. Soms met zoveel dat het wel een bosbrand lijkt, maar dan vind ik het moeilijk om er iets moois van te maken. Dit kleine plukje tussen het mos op een boomstam was redelijk fotogeniek. Kleurde ook mooi bij de blauwgrijze achtergrond.
Een doodgewone alleenstaande Mycena kan – als-ie op een goed plekje staat én je een goed standpunt kiest – soms best een fraai plaatje opleveren. De bokeh-bolletjes zorgden voor de nodige reuring, waardoor het een niet al te saai geheel werd.
Voor de mooiste herfstkleuren waren we net één of twee weken te vroeg, maar met behulp van NIK-Color Efex ‘Indian Summer’ krijg je toch een beetje een idee van hoe we het graag gezien zouden hebben. Wat is de natuur toch mooi! Als je maar een beetje helpt…
Na deze korte onderbreking, snel weer terug naar de zwammen. Porseleinzwammen waren – zoals gezegd – ruim voor handen. De favoriete zwam voor menig natuurfotograaf. Je kan er dan ook leuke dingen mee doen, zoals het van onderaf kieken van de hoeden. Dan moeten ze echter wel hoog zitten en bovendien tegen een achtergrond voorzien van mooi licht. Als dat er – zoals nu – niet inzit dan krijg je al gauw zoiets:
Ook mooi natuurlijk, maar niet schokkend.
Zeker niet fraai oogde de volgende zwam, die het slachtoffer was geworden van een schimmel. Een soort broedermoord, zou je kunnen zeggen. Alles bij elkaar genomen, leverde het wel een aardige herfstimpressie op. De zwam eet het bos op, de schimmel ruimt de zwam weer op. Wat is de natuur toch mooi! Als je het maar ziet…
Dit was de laatste zwammenfoto uit het Speulderbos.
Aangezien we een All-Inclusive arrangement hadden geboekt, hoorde daar ook het gebruik van de sauna bij. Daar doe je mij geen plezier mee, maar de vrouwelijke helft van ons gezelschap des temeer. Een mooie kans voor mij om voor het diner nog even de aangrenzende Leuvenumse bossen in te duiken. Ook daar was genoeg te zien. Bij het eerste tafereeltje durf ik de zwammen nog niet van een naam te voorzien (Kleefsteel Mycena misschien?). Ook kon ik geen knoop doorhakken over staand of liggend formaat <klik>
Het volgende drietal bezorgde mij in eerste instantie eveneens een naamgevingsprobleem. Een paddestoelen determinatiegroep op Facebook bracht echter uitkomst: het zou om de Valse Hanekam gaan. Nooit van gehoord, weer wat geleerd…
Hierna werd het wat makkelijker, tenminste wat determinatie betreft. Ik vond hier weer tientallen denneappels begroeid met Muizestaartjes. Het voordeel daarvan was dat je een paar mooie exemplaren kon uitzoeken en die vervolgens op een ogenschijnlijk geschikte positie weer neerleggen. Ik koos voor een exemplaar met één Muizenstaartje in de voorgrond en een ander met een groepje van een stuk of vijf-zes in de achtergrond. Of andersom, dat kan ook.
Ik begon te spelen met posities, ook ten opzichte van elkaar en probeerde een fraaie achtergrond te vinden. Extra uitdagend is het vinden van bokeh-bollen die voor een verdubbelingseffect kunnen zorgen. Hier lukte dat laatste een beetje, maar de aandacht gaat meer uit naar het vliegje dat neerdaalde op één van mijn modellen.
Een variatie op hetzelfde thema:
Voor de eenvoud en wat rust alleen het groepje van zes:
Hier staat hetzelfde groepje als figuranten in de achtergrond met een Mycena als vage hoofdrolspeler:
Dit alles speelde zich af onder vrij donkere weersomstandigheden. Geheel onverwacht kwam daar tegen zonsondergang echter een einde aan. De bewolking brak enigszins en af en toe scheen de lichtelijk oranje gekleurde zon door het gebladerte heen. Dat leverde mooie gele bollen op. Nou nog even een goede positie kiezen om mijn sextet de hoofdrol te laten vertolken. Dat lukte uiteindelijk – na flink onderbelichten – meer dan uitstekend.
Het licht was nog steeds mooi toen ik op de valreep een groep Vliegenzwammen tegenkwam. Niet echt hele mooie exemplaren, maar één daarvan deed het in de achtergrond prima bij een ‘Calimero’ Mycena: “zij zijn groot en ik is klein!”
Hiermee ben ik aan het eind gekomen van dit Veluwse herfstblog met veel gezwam. Dank voor het lezen en kijken.
Yemrev Kiekt 