Vogelhut Schaijk 1

Zoals ik in mij vorige blog al schreef, heb ik nog een berg materiaal liggen van het jaarlijkse dagje vogelhut met René. We doen dit al een aantal jaren. Meestal een bosvogelhut (Hoenderloo, Kalmthout, Haaksbergen), soms ook iets totaal anders (Balgzandpolder).
Na het zien van al die mooie, leuke bosvogeltjes willen we echter ook wel eens een roofvogel van dichtbij en ongestoord kunnen fotograferen. Een eerste poging vorig jaar ( in de tuinhut van Arjan Troost) liep op niets uit: eksters gingen er met de lokprooi vandoor. Dit jaar kozen we voor Fotohut Schaijk. Daar zouden de kansen op roofvogels – getuige foto’s op b.v. Facebook) aanzienlijk groter moeten zijn…
Op 18 april was het zover en reden we naar het Brabantse land. Na het inrichten van het ‘strijdtoneel’ (prooi vastbinden, takken strategisch plaatsen, etc.) zaten we om een uur of acht in de startblokken. Laat de rovers maar komen!

Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!

Maar zoals dat gaat met natuur: die werkt meestal niet op commando. Toch zien we al na een kleine drie kwartier een grote vogel naderen. Hoog in een boom neemt die plaats en blijft daar zitten. Een Buizerd. We hebben liever een Havik of een Sperwer, maar een Buizerd zou ook al mooi zijn. Ondertussen vliegen de kleine bosvogels af en aan, waaronder deze Koolmees.

In kan alvast verklappen dat de Buizerd uiteindelijk de verleiding van een verse duif niet kon weerstaan en ineens op een paar meter afstand van ons zit. Het leverde mijn mooiste roofvogelplaten op, maar die bewaar ik nog even voor een volgend blog. Je moet het toch een beetje spannend houden, nietwaar?
Ondertussen vliegen de ‘gewone’vogels af en aan, zoals deze Merelman.

Vogels waarvoor je geen vogelhut hoeft te huren in een uithoek van het land. Die komen gewoon in mijn achtertuin.

Zoals op veel foto’s wel te zien is, hebben we vandaag aan licht geen gebrek. Het is weer eens veel te zonnig en het blijft draaien aan knopjes en wieltjes om een optimale belichting te krijgen. Soms echter werken de vogels mee en gaan op een mooi plekje zitten, zoals hier deze Roodborst:

Een vijver in het bos trekt altijd wel vogels, zeker als het een tijdje niet geregend heeft, zoals nu. Een Pimpelmees komt even pootjebaden.

Het blijft vandaag gelukkig niet alleen bij de gewone huis-, tuin- en keukenvogels. Een Boomklever komt niet bij mij in de tuin, daarvoor moet ik echt wel in zo’n hut of ander huisje in het bos gaan zitten.

Hetzelfde geldt voor een Groenling, voor mij ook al meer een zeldzaamheid. Helaas had deze geen zin om een plekje in de schaduw te zoeken. Kennelijk een zonaanbidder. Dit is zo ongeveer het beste dat ik er van kan maken…

De vogels worden steeds leuker. Een Grote Bonte Specht heb ik al vele malen vastgelegd op de gevoelige plaat, maar het blijft een prachtige vogel en ik blijf klikken. Gelukkig kwam hij (en zij ook) geregeld even buurten. In een volgend blog zal ik dan ook nog wat meer foto’s laten zien…

Een paartje Zwartkopjes kwam af en toe even kijken. Vogeltjes waarvan ik nog maar weinig foto’s heb, dus altijd welkom. Hier het mannetje:

En hier het vrouwtje, eigenlijk een Bruinkopje dus, maar zo werkt dat niet in de natuur. Niet alleen mooier dan het mannetje (naar mijn smaak), maar zoekt ook een fotogenieker plekje op.

Winterkoninkjes zijn geen zeldzaamheid. Je ziet en hoort ze geregeld. Ze nestelen zelfs in mijn klimophaag. Er een mooie foto van maken is echter een ander verhaal. Dat gaat in zo’n hut toch wat beter…

… zeker als ze op een gegeven moment zo dichtbij komen dat je zowat volledig moet uitzoomen. Dat moet je bovendien razendsnel proberen te doen, want rustige types zijn het niet. Leuk zijn ze dan weer wél!

Nogmaals de heer en mevrouw Zwartkop. Nu zit mijnheer ook op een mooie stek.

Mevrouw Zwartkop is een beetje dorstig en probeert wat te drinken. Net op het moment dat ik de ontspanner indruk, raakt ze wat uit balans. Een toevalstreffer, maar zonder geluk vaart niemand wel.

Voordat ik met deze hobby begon, wist ik wel van het bestaan van piepers, maar had ze nog nooit in het echt gezien. Dat is inmiddels wel anders, maar het herkennen van de verschillende soorten is andere koek. Ik merk dat gelukkig ook René er wat moeite mee heeft. We houden het hier op een Boompieper.

De laatste drie plaatsen in dit blog zijn voor de zeldzaamste soorten en misschien is de volgende wel de allerzeldzaamste. Op het eerste gezicht is het een Gekraagde Roodstaart, maar door het wit in zijn vleugels zou het hier om de Oosterse soort kunnen gaan.

En hoe zit het nou met die roofvogels?
Uur na uur verstreek na het bezoek van de Buizerd en we begonnen al aan inpakken te denken toen daar plots een heuse Havik ten tonele verscheen. Die voerde een spectaculaire show voor ons op en liet niet veel heel van de resten van de duif. De veren vlogen in het rond en we maakten allebei de foto’s van ons leven (tot nu toe). Hou de vervolgblogs scherp in de gaten om dit te zien.

Zelfs als de Havik niet langs was gekomen, dan nog was deze dag voor mij een succes geweest. Daar zorgde dit kleine vogeltje voor: de Kuifmees, een soort die al heel lang op mijn wensenlijstje stond. Hij kwam drie keer langs, maar wilde steeds niet op het mooiste plekje gaan zitten. Tenminste niet op de voor mij juiste tijd. Het kan echter stukken beroerder, ik doe het er voorlopig wel voor.

En dan tot slot een Appelvink. Ook een heel bijzondere soort. Het was de eerste vogelsoort die ik fotografeerde vanuit mijn eerste vogelhut in Hoenderloo. Bovendien een hele fraaie soort die zich vandaag vaak liet zien, soms met meerdere tegelijk. De vele foto’s vragen gewoon om een eigen blog en misschien doe ik dat ook nog wel.