Het is weer tijd voor een aflevering uit de LOS ZAND serie. Deze keer de restanten van de maanden mei en juni 2020. Het betreft deze keer wat foto’s van een ochtendje gestruin in Leyduin en van een kort bezoekje aan wandelbos Groenendaal. Daar tussenin geklemd wat testresultaten van een nieuw ‘speeltje’, maar ik begin met een paar ‘vergeten’ foto’s. Zoals meestal is het ook nu weer een gevarieerd geheel geworden.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
Op de eerste avond dat ik op zoek ging naar vossenwelpjes in de AWD had ik een korte ontmoeting met een tweetal duiven die op mijn pad liepen. Uiteraard vlogen ze op bij mijn nadering, maar eentje bleef nog even nieuwsgierig naar mij kijken. Het betrof geen Houtduiven of Tortels, maar het ging om een koppeltje Holenduiven, een soort die ik bijna nooit zie en in de AWD zelfs nog nooit eerder was tegen gekomen.
Dan nog even kort terug naar onze vierdaagse minivakantie op de Veluwe. Een paar foto’s hadden in eerste instantie het betreffende blog niet gehaald, maar daar ook zeker niet in misstaan. Ik geef ze hier alsnog een kans.
Eerst een kort educatief onderwerp. Tijdens een wandeling over de Loenermark zagen we Lariksen met jonge kegels staan. Op zich niks bijzonders, maar deze dag viel het ons op dat sommige bomen rode kegels hadden en andere gele.
Achteraf bleek het – volgens waarneming.nl – om twee verschillende soorten Larixen (ofwel Lorken) te gaan: de Europese Lork met de rode kegels en de Japanse Lork met de gele. Beide soorten kruisen als ze dicht bij elkaar staan en behalve dat het fraaie bomen zijn (vooral in de herfst als de naalden verkleuren) leveren ze behoorlijk duurzaam hout. En zo leren we elke dag weer bij!
Op een avond in het Beekbergerwoud besloot ik – bij afwezigheid van Oranjetipjes – Echte Koekoeksbloemen te fotogaferen. Dat leverde dit in mijn ogen best aardig plaatje op.
Roodkleurende Veldzuring leverde in combinatie met gunstig avondlicht en een donkere achtergrond een aantal low-key platen op. Deze vond ook wel de moeite van het tonen waard.
Tot slot nog een foto van een Meikever. Eén van de vele die ik op de laatste dag tegen kwam bij Hoog Buurlo. Als ze actief zijn (deze probeerde op of over een stukje hout te klauteren) gaan de lamellen van de oranje antennes wijd uit staan. Ik tel er zeven, dus dit was een mannetje.
Meikevers deden het goed dit jaar. Over het algemeen moet je naar oostelijker contreien afreizen om ze tegen te komen, maar aan de kust waren ze dit jaar ook veelvuldig te zien. Op een ochtendje in Leyduin kwam ik er een aantal tegen op de Adelaarsvarens.
Maar de Adelaarsvarens boden meer. Een Goudbandlangsprietmot deed met zijn gele band en lange sprieten zijn naam eer aan.
De jonge, ontrollende bladeren van de Adelaarsvarens zijn in principe – ook zónder insect – vaak best fotogeniek.
Een Roodpootschildwants deed met zijn zwarte poten zijn naam geen eer aan. Omdat hij nog in het nimfen-stadium verkeerde, was hem dat niet aan te rekenen.
De Gewone Oorworm heeft een misleidende naam: hij kruipt niet in oren van mens of dier, bovendien is het geen worm maar een insect. Ze houden echter wél van nauwe, vochtige ruimtes of bloemkelken, waardoor je ze dus maar weinig ziet. Mede daardoor zie je er ook weinig foto’s van voorbij komen. En dat is jammer, want zo ‘gewoon’ vind ik ze niet. Eigenlijk zijn het best mooie insecten. Aan de vorm van de ‘pincet’ is te zien dat dit een vrouwtje is.
En weer een Meikever, deze keer niet op, maar tussen de varens. Ik ga er even voor zitten, zet de camera (E-M5mk3) op de Pro Capture stand en druk de ontspanknop half in. De camera begint dan alvast met het opnemen van beelden in een buffer, waarvan de laatste 14 worden weggeschreven naar de SD-kaart op het moment dat de ontspanknop helemaal wordt ingedrukt. Dit maakt het mogelijk om razendsnelle momenten vast te leggen die moeilijk te timen zijn, zoals een wegvliegende Meikever. Meestal ben je dan net te laat en zit je met een lege foto. Helaas bleek na een tiental minuten dat deze Meikever geen vluchtplan had.
Een kwartiertje later kreeg ik echter een herkansing. Deze Meikever op de varens wilde wel meewerken en vloog weg terwijl ik de ontspanknop half ingedrukt hield. Toen ik deze helemaal indrukte, was de schavuit al gevlogen. Omdat ik te dicht op de kever zat, had ik hem nét niet helemaal vrij vliegend in zijn geheel op een foto. Een beginnersfoutje, maar leuk dat dit in principe kan. Daar ga ik vast nog veel meer gebruik van maken…
Tot slot een foto van Klein Springzaad. Elk jaar zie ik ze wel ergens staan en diverse pogingen heb ik al gewaagd om daar een fatsoenlijk plaatje van te maken. Steeds verdwenen ze weer in de prullenbak. Deze mocht echter blijven…
En dan nu mijn nieuwe speeltje: de Olympus OMD EM1mk3. Eén van de topmodellen van dit merk. Een gevalletje letselschade na een aanrijding op de racefiets, stelde mij in staat dit toestel aan te schaffen. En die wil je meteen even uitproberen natuurlijk.
Ondanks harde wind en felle zon fietste ik naar de Vosse- en Weerlanerpolder bij Hillegom. O.a. door weer een verbeterde en snellere autofocus moest het fotograferen van vogels in vlucht nu écht duidelijk beter gaan, dus zodra er ook maar iets over vloog richtte ik mijn camera daar op. De eerste keer bleek dat een Kleine Mantelmeeuw te zijn.
Voorlopig zagen de resultaten er niet verkeerd uit. Of dat met een vliegende mus ook goed zou gaan, blijft nog even een vraag. Zittend op een paal is voorlopig ook nog leuk.
Ver weg zwom een moeder Wilde Eend met een aantal pulletjes. Daarbij het hard licht en geen mooi laag standpunt in kunnende nemen, zou dit natuurlijk nooit een echt mooie foto worden, maar snoezig wel…
Ik ging eigenlijk voor jonge Kieviten naar deze kleine polder. Gezien het herhaaldelijk overvliegen van roepende ouders, moesten die er wel zijn.
Een tussenlanding in het open veld zal wel een afleidingsmanoeuvre zijn geweest. Leer mij de Kievit kennen!
En weer verder met vluchtfoto’s. Ik kan er natuurlijk maar een paar laten zien, maar het slagingspercentage was vandaag erg hoog!
Tot zover deze eerste ‘vluchtige’ test.
Het laatste deel van dit blog speelt zich af in het Heemsteedse wandelbos Groenendaal. De aanleiding was mijn bezoek aan een ander wandelbos – in Tilburg – om daar Siberische Grondeekhoorns te bezoeken.
Ik had op waarneming.nl wel eens een melding voorbij zien komen van deze beestjes in Groenendaal, maar ze daar zelf nooit gezien. Naar aanleiding van mijn vorige blog onthulde mij een trouwe bezoekster van dit bos de vermoedelijk woon- of verblijfplaats van ten minste twee diertjes. Tijd om daar eens te gaan buurten…
Om het wachten te veraangenamen ging een Atalanta er eens goed voor zitten.
Een gewone Eekhoorn schoot plotseling met iets heel groots in zijn bek een boom in. Volgens mij overduidelijk een stuk van en één of andere grote zwam, maar zeker géén Eekhoorntjesbrood. Het smaakte hem kennelijk toch goed!
Nog maar een rondje lopen. Een Kraai zorgde deze keer voor afleiding, eerst op de grond, later op een boomstam. Voor de foto een stuk leuker.
In Tilburg zaten de Grondeekhoorntjes veel op en tussen houtwallen, dus daar zocht ik hier ook. Winterkoninkjes mogen daar ook graag verblijven.
Na een uurtje rondkijken, geloofde ik het wel. Ze zullen hier vast wel zitten, maar ze lieten zich vandaag niet zien. Andere keer misschien…
Ik verliet het bos aan de kant van de Vrijheiddreef. Ooit een prachtige laan met grote Paardenkastanjes. Die zijn echter allemaal het slachtoffer geworden van de kastanjebomenziekte en de daarop volgende onvermijdelijke kettingzaag. Ondertussen is de hele dreef her-beplant met zeven verschillend boomsoorten. Het lijkt erop dat de gemeente Heemstede besloten heeft er daarnaast bloemrijke bermen aan te leggen, in ieder geval zolang de jonge boompjes nog klein zijn.
Het was één grote bloemenzee. Voorlopig geen klagen dus, maar wél fraaie kleurrijke plaatjes schieten. Hartelijk dank gemeente Heemstede!
Zo, het losse zand van de maanden mei en juni is hiermee alvast opgeruimd. De rest van de maand juni levert echter nog minstens twee reguliere blogs op: er liggen o.a. nog veel foto’s van een vakantie in de Harz en van de AWD. Hou het in de gaten.
Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
Yemrev Kiekt 