IJsvogels uit Amsterdam

20 augustus 2015 – Amsterdam

Het mooiste vogeltje van Nederland is zonder meer de ijsvogel. Daar nog een keer een echt mooie foto van maken stond al een tijdje hoog op mijn verlanglijstje. Af en toe zie je er wel eens eentje vliegen of zitten op een tak, maar meestal te ver weg voor mijn aantal mm’s. Eén keer heb ik in de Amsterdamse WaterleidingDuinen het geluk gehad dat er eentje op redelijke afstand ging zitten en een 20 minuten durende show weggaf.  Helaas temidden van een flink storende takkenbos. Ondanks flink croppen, leverde dat nog best aardige plaatjes op, maar je wilt toch altijd beter.

De enige manier om dat te bewerkstelligen is vanuit een schuilhut of -tentje. Via een ijsvogelblogje van Ghita kwam ik op het spoor van een geschikte locatie, niet te ver uit de buurt. Het broedseizoen was echter al afgelopen en het was even afwachten of er nog voldoende activiteit was om er een ochtend te gaan zitten. Half augustus leek dit het geval en ik waagde de gok. In ieder geval qua weer zag het er naar uit dat het goed uit zou pakken, nou nog even duimen dat ook de ijsvogel(s) willen meewerken…

Om even na zeven uur stap ik de hut binnen en terwijl ik nog bezig ben me te installeren, zie ik uit een ooghoek dat er al eentje zit op één van de takken. Gauw wat foto’s uit de losse hand geschoten, want je weet maar nooit of hij/zij nog terugkomt en binnen is maar binnen:

Het is moeilijk te zien, maar het schijnt een jong vrouwtje te zijn (heb ik me laten vertellen…). De onderkant van de snavel heeft een al beetje de rode kleur waaraan je dat kan zien…

 

De zon is nog maar net op en het licht is niet verkeerd. Na twee minuten is ze weer verdwenen en kan me rustig verder installeren. Even uitproberen welke van de drie kijkgaten de beste kansen biedt. Ik ben vandaag de enige gebruiker, dus alle vrijheid wat dat betreft.

Nog geen drie kwartier later is ze weer terug. Ze heeft een visje gevangen, kennelijk het ontbijt:

 

 

Wat er precies gebeurd is, is me even ontgaan, maar plotsklaps is het visje weg…

Ik kan me niet voorstellen dat ze dat zo snel naar binnen heeft gewerkt. Vermoedelijk heeft ze het gewoon laten vallen. De volgende foto lijkt dat te bevestigen…

Ze is nog jong en moet nog veel leren….Jammer voor de ijsvogel, een gelukje voor de vis.

 

Ook dit duurt alles bij elkaar nog geen twee minuten en weg is ze weer. Nu moet ik wat langer wachten, pas na anderhalf uur krijg ik weer bezoek:

Een jong mannetje deze keer. Hij verhuist snel een ander plekje op het eind van de tak…

… om plaats te maken voor zijn vriendin (of zus, dat mag ook) die een minuutje later arriveert met een zojuist opgedoken vis in de bek.

Ze heeft haar borstje al nat gemaakt – goed te zien in de vergroting – voor een tweede poging het ontbijt naar binnen te werken. Dat gaat haar nu beter af, zoals te zien is in onderstaande galerij <<< even op klikken om de foto’s groter te bekijken!>>>

Visje opgooien, goed leggen en hop naar binnen. Zoals het hoort! Dit gaat allemaal rokend snel. Gelukkig had ik het al zien aankomen en het fotograferen in RAW uitgeschakeld! Toch nog wat enerverende actie, gelukkig, want anders zouden het wel erg veel foto’s van een ijsvogel op een tak worden. Niet dat ik dat erg zou vinden, maar dit is net even iets leuker.

Nu gebeurt er op ijsvogelgebied even een poosje niets meer. Gelukkig komt ter afleiding beheerder Martijn langs om even kennis te maken (met koffie!) en het één en ander aan ervaringen uit te wisselen. Hij laat me wat van de Rode Amerikaanse Rivierkreeften zien die op het terrein rondscharrelen. Jammer dat ik mijn macrolens thuis heb gelaten…

Oók leuke beesten, maar ze maken meer kapot dan je lief is! Terug naar onze blauw-oranje vrienden: op de valreep krijg ik aan het eind van de ochtend nog één keer bezoek:

Na de wat moeizame landing verhuist hij naar het uiteinde van de stok. Hoewel het al tegen twaalven loopt is het getemperde zonlicht nog steeds prachtig, misschien nog wel mooier dan vanmorgen vroeg. Ik kan nog een hele serie schieten, waarvan ik er nog vier wil laten zien:

Ook deze show is na een paar minuten weer afgelopen. Ik wacht nog een uurtje en dan hou ik het verder voor gezien. Veel spannender dan dit zal het toch wel niet worden. Ik heb een goed gevulde geheugenkaart en ben zeer tevreden met de uiteindelijke resultaten. De ijsvogel kan worden afgevinkt, ware het niet dat je altijd meer wilt. Een paring, visoverdracht, braakballetje, van die dingen. Misschien volgend voorjaar nog eens hier terugkeren. Hopelijk krijgen we geen strenge winter….

Ik geef onmiddellijk toe dat dit wel veel ijsvogelfoto’s zijn, maar mij gaat het in ieder geval nog niet vervelen. Bedankt voor het lezen en – vooral – kijken!