Hoewel de hoofdmoot aan AWD-foto’s van de maand mei bestaat uit vossenwelpjes, heb ik natuurlijk ook nog wel wat anders gezien én gefotografeerd. Meer welpenfoto’s volgen spoedig, maar in dit blog eerst de rest. Wegens een elleboogblessure deze keer wat minder tekst dan gebruikelijk.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
12 mei. Een wandeling vanaf ingang Oase richting Zandvoortse Laan. Langs het Noordooster Kanaal bloeiden wat Akkerhoornbloempjes…
… en een Aalscholver stond aan de overkant zijn veren te drogen. Blijft toch altijd leuk om te zien. In de volle zon, maar gelukkig voor mij schoof er even een wolkje voor.
Toen er nog sprake was van een fietspadmogelijkheid door der AWD was één van de argumenten van de tegenstanders dat daar veel zandhagedissen onder te lijden zouden hebben. Ik wilde vandaag ter plaatse wel eens kijken of ik die kon vinden. Hoewel het best zonnig was en er genoeg dood hout lag, heb ik er niet één gezien. Maar dood hout kan ook fotogeniek zijn…
03 Dood hout 
04 Dood hout
Het volgende doel van vandaag was het Vogelmeer. Daar zou de Smaragdlibel gezien zijn. Waarschijnlijk maar één, dus zie die maar eens te vinden tussen de honderden Viervlekken.
Niet gevonden dus, maar een mooie Viervlek is ook niet lelijk…
In het oog springend waren de in bloei komende Zwarte Dennen. Nou niet een foto-onderwerp waar je direct aan denkt, maar met de juiste achtergrond kan het soms best een schilderachtig plaatje opleveren.
Aan het eind van de middag kwam ik – niet geheel toevallig – weer langs de vossenburcht uit mijn vorige blog. Weer veel mensen rondom, waarvan sommigen kennelijk nooit van de gedragscode voor natuurfotografen hadden gehoord. Moeder vos was er vandaag wel. Nadat ik even wat foto’s had gemaakt, ging ik er snel weer vandoor.
De laatste foto van vandaag: Gewone Hondstong. Deze staat hier rond deze tijd overal volop in bloei. Kennelijk vinden de Damherten ze niet lekker. Ik blijf vinden dat het van bovenaf gezien nog steeds de mooiste plaatjes oplevert.
14 mei. Bij hoge uitzondering neem ik deze keer eens ingang Langevelderslag. Dat betekent eerst 14 km fietsen, maar als ik te zien krijg waar ik op hoop dan is dat wel de moeite waard. Precies een jaar geleden verbleef hier namelijk een koppeltje Morinelplevieren en naar ik had begrepen kiezen die op hun trektochten vaak dezelfde pleisterplaatsen. Dus wie weet had ik geluk.
Maar zoals het spreekwoord al zegt: soms zit het mee, maar meestal zit het tegen. Ik heb ze dan ook niet gevonden. Gelukkig stonden er wel veel Duinviooltjes in bloei. Ook leuk toch?
Hier figureert een Duinviooltje op de achtergrond en is de hoofdrol voor een Duinreigersbekje.
De Van Limburg Stirumvallei – bij paddofiele AWD-kenners bekend als De Woestijn of De Zandbak – stond een paar maanden geleden grotendeels blank. Misschien trok dat nog bijzonder gevogelte aan…
Alleen een paar luid krijsende Kieviten vlogen rond mijn hoofd af en aan. Een teken dat er ergens jongen rond moesten lopen. Ze doen dat echter op dusdanige slinkse wijze dat ik die vervolgens nooit kan vinden. Dan maar even oefenen in het fotograferen van vliegende vogels met de EM5mk3.
14 Roepende Kievit 
15 Kievit
Teruglopend naar Langevelderslag trof ik eindelijk – na een aantal vergeefse pogingen – een Tapuit die wél even wilde poseren. Op een lelijke paal en net iets te ver weg, maar toch…
Bijna bij de uitgang werd ik bijna overspoeld door een hele kudde Grote Beren, de vlinders welteverstaan en dan daarvan weer de langharige rupsen. Je ziet ze wel eens massaal het duinfietspad oversteken, waarbij ze niet allemaal levend de overkant halen. Ze hebben de gewoonte zich supersnel te verplaatsen. Over planten, struikgewas en door het duinzand. En alsof dat al niet moeilijk genoeg is, scheen ook nog eens de zon. Maak dan maar eens een paar knappe foto’s.
Wat doe je als je het eind van een tak hebt bereikt? Even goed kijken…
… dan laten vallen en weer vrolijk door wandelen.
De kop van dit exemplaar glom zo in de zon, dat het min of meer een selfie opleverde
Recht op je af lopend in TGV-vaart. Probeer dan maar eens goed scherp te stellen!
De rupsen van deze nachtvlinder kan je dus nog wel eens tegen komen, de vlinder zelf is een ander verhaal. Ze vliegen alleen laat in de nacht van half juni tot half september. Ik heb er zelf pas één keer twee gezien en dat is alweer veel te lang geleden. Voor wie niet weet hoe ze er uitzien is hier een foto uit een blog uit 2013.
Dit was het weer voor deze keer. Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
Yemrev Kiekt 