Ergens in oktober had ik in dit blog verslag gedaan van een speurtocht naar bijzondere paddestoelen in een zanderige uithoek van de Amsterdamse WaterleidingDuinen. Die tocht vond plaats half september en tot mijn verrassing vond ik – ondanks de hete en droge zomer – veel Duinfranjehoedjes en zelfs ook enkele zeldzame Zandtulpjes. Omdat het paddestoelenseizoen dit jaar met horten en stoten verloopt, besloot ik eind oktober nogmaals die kant op te gaan. In normale jaren is er dan op dit gebied meer te verwachten… Maar ja, dit jaar was géén normaal jaar.
Ik ging weer op de fiets. Een beetje riskant, want er waren buien op komst. Niet gehinderd door Parnassia of ander bloeiend spul ging ik deze keer recht op mijn doel af en kwam bijna in een natuurexcursie terecht. Ik kon ze nog net ontwijken…
< Voor een grotere en beduidend betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>
Ook de voorgaande weken had het niet of nauwelijks geregend. Ik vond voorlopig nog niet wat ik zocht en begon me al af te vragen of het ook voor zandzwammen te droog kon zijn. Maar gelukkig, daar was de eerste Duinfranjehoed!
Ik had misschien wel driekwart van de vallei afgelopen voor ik deze zag. Maar zoals het zo vaak gaat: als je er eenmaal eentje hebt gezien, volgen er meer. Daar was nummer twee al.
Bovenstaande twee waren, gezien de kleur van de lamellen al rijpe exemplaren, de volgende duidelijk niet. Dat was amper een pubertje.
En daar was dan eindelijk ook het eerste Zandtulpje, bijna aan het eind van de zandvlakte. Beter laat dan niet, zullen we maar zeggen.
Op korte afstand van elkaar zag ik er nog een paar. Alle drie mooie exemplaren; de dag kon al niet meer stuk. Alleen nog even duimen dat het droog bleef.
De Duinfranjehoed heeft vele verschijningsvormen, afhankelijk van zijn leeftijd. De volgende die ik zag had een duidelijk kleinere hoed dan de eerste twee, zeker in verhouding tot de hoogte van zijn steel. Even overbelichten en omzetten naar zwart-wit. Voor de liefhebbers.
Of deze strandstoel toch liever in kleur?
En ook Zandtulpjes zien er niet allemaal hetzelfde uit. Meestal hebben ze een stuk of zes lippen, maar deze heeft er duidelijk veel meer. Ik tel er een stuk of tien. Ook is deze duidelijk groter dan de andere die ik tot nu toe gezien heb. Toch kan ik er voorlopig niets anders van maken… ja, misschien Waxinelichthouderzwam.
Terwijl ik hier lekker bezig was, zag ik in de verte een andere eenzame fotograaf lopen. Aan zijn gedrag te zien was hij op zoek naar hetzelfde als ik. Even waren we elkaar uit het zicht verloren, maar plots stond ik oog in oog met collega-blogger Kees die ook geregeld in de AWD te vinden is. Hij was geïnspireerd door mijn eerdere geblog over deze zeldzame soorten.
Nadat we wat ervaringen van deze dag hadden uitgewisseld (de waxinelichthouder was zijn idee!), ging ieder weer zijns weegs.
De volgende zwam heb ik ook maar Duinfranjehoed genoemd, maar ik vind het twijfelachtig. De variatie is groot, maar deze is zo afwijkend (kleur, steelvorm, lamellen); zou het misschien een Duinveldridder kunnen zijn?
In ieder geval wel een Strandstoel…
Duinfranjehoedjes en Zandtulpjes volgden elkaar in ras tempo op. Ik denk dat ik vandaag minstens vijftien verschillende Zandtulpjes heb gezien, waarvan dit er één is. Voor mij een record en dat terwijl hun hoogtepunt van bloei nog moest komen.
Een groepje van drie jonge Duinfranjehoedjes in verschillende maten. Daar wilde ik wel even wat meer tijd in stoppen. Ze stonden keurig op een rij van klein naar groot. Eerst maar eens de scherpte op de kleinste gelegd.
En de scherpte op de grootste, vanaf iets andere hoek. Drie strandstoelen op een rijtje, veel meer kon ik er niet van maken.
Vlakbij stond nog zo’n mooi exemplaar, helemaal alleen tegen het helmgras aan.
Het begon een beetje saai te worden, maar ik bleef kieken: weer twee Zandtulpjes. De eerste duidelijk ouder dan de tweede.
En weer een Duinfranjehoed… Aan de scheuren in de hoed te zien had deze kennelijk toch wat last van de droogte.
De paddestoelen die in de zeereep groeien, zijn op zich makkelijk te vinden (na de eerste vondst!), maar omdat ze alleen daar voorkomen zijn ze toch zeldzaam.
Behalve de twee soorten die ik hier kan laten zien, zijn er nog een aantal andere te vinden, maar die zijn nog veel zeldzamer. Ik ben ze in ieder geval nog niet tegen gekomen. Eerder genoemde Duinveldridder is er daar één van.
Enkele andere soorten zijn: Duinstinkzwam, Helmstropharia, Zandputje, Duininktzwam, Zeeduinchampignon en Zandparasolzwam. Allemaal leuke soorten. Er valt nog veel te ontdekken.
Ik zag inmiddels donkere, dreigende luchten naderen en volgens de buienradar zou het kantje boord worden. Ik koos toch maar voor de weg terug. De buit was toch al binnen. Alles wat ik nu nog tegen zou komen, zou bonus zijn.
Ik had natuurlijk ook gewoon kunnen doorlopen, maar toch stortte ik me iedere keer als ik wat leuks dacht te zien weer ter aarde om door het oog van de camera te zien of het écht wel zo leuk was.
Soms was dat inderdaad het geval, maar vaak ook niet. De ene Duinfranjehoed was de andere niet… of is de volgende één van de andere soorten. Ik durf het niet te zeggen, maar een koddig stel strandstoelen vond ik het wél.
En ook de ene standplaats was de andere niet, maar dat zie pas door de camera kijkend.
Donkere wolken pakten zich samen. Op een paar spetters na bleef het echter droog. Het licht werd er ook niet mooier op, maar gelukkig naderde ik mijn fiets…
Nog één keer op de knieën voor het laatste Zandtulpje van de dag. Op flinke afstand van de zandvallei en een vrij onopvallend exemplaar, nog zonder lobben. Vandaar.
Dit was slechts een greep uit de opbrengst van een uurtje of drie. Ik zou makkelijk nog een blog kunnen vullen, maar dat zou dan wel heel erg veel van hetzelfde worden. Ik blijf het echter bijzondere zwammen vinden en ben dan ook van plan volgend jaar weer op zoek te gaan.
Een ieder weer dank voor het lezen en kijken en wie weet tot een volgend blog.
<Voor wie alle foto’s nogmaals in groter formaat wil bekijken, is hier tot slot de beeldencarrousel:klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog>
Yemrev Kiekt 
wat een mooie paddenstoelen heb je kunnen fotograferen.
Vooral het zandstulpje is echt super, deze heb ik nog nooit gezien.
Wij waren eind oktober op de Veluwe maar daar waren de paddendtoelen allemaal al verdord, alleen een paar vliegenzwammen waren er nog.
Groetjes Irma
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heb je deze bijzondere paddenstoelen ontzettend mooi gefotografeerd. Prachtige kleuren en de vormen komen mooi uit.
Met veel plezier je blog bekeken en gelezen.
Gr. Elly
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Dick,
wat zijn dit toch leuke stoeltjes. Zeker als de zandkorreltjes op hun koppie in het licht glinsteren, zoals op 15, dat is wel een héél mooie. Fraaie serie in fijne zandtinten (zwart/wit hoeft voor mij dus niet).
Ik wil dit goed onthouden; wellicht lukt het om volgend jaar op het juiste moment richting duinen te gaan.
Hartelijke groet, Corrie
LikeGeliked door 1 persoon
Wow, Dick een geweldige serie! Ik ben geheel verliefd op het Zandtulpje!! Wat een prachtige soort. Nooit in het echt gezien! Al je foto’s zijn prachtig van kleur en de zandkorreltjes ook zo mooi erbij. Ook de Duinfranjehoedjes heel mooi gefotografeerd. De zwart/wit foto vind ik heel geslaagd. De nadruk komt zo extra op de grillige vorm van de lamellen te liggen, heel leuk! Ik kan er nks aan doen, maar bij foto 11 moest ik ook denken aan een Beatrix strandhoedje ;-)) Het was weer een feest om je blogpost te bekijken,
groetjes,
Maria
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick,
Wat een mooie serie heb je weer kunnen samenstellen. Ik ben blij dat je mij op het spoor gezet hebt want ik heb mij met deze soorten ook prima vermaakt. Het toeval wil dat mijn eerstkomende post ook onder andere over deze soorten zal gaan. Het heeft mij toen wel verrast hoeveel zandtulpjes en duinfranjehoeden er te vinden waren. Ongekend, als je ze nog nooit eerdere gezien hebt. Het is geen verrassing dat ik een aantal zwammetjes herken. De uitgebloeide tulpjes heb ik daarbij genegeerd. Ik ben nog een keer terug geweest. Het resultaat zal je binnenkort kunnen zien.
Prettige Kerstdagen.
Groet, Kees
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben benieuwd en insgelijks
LikeLike
Dick dit is weer een serie waar je trots op mag zijn wat een prachtige foto’s.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick, echt superleuk die zwammetjes in het zand. Was dit bij de van Stirumvallei, daar ben ik dit jaar helemaal niet geweest (afgelopen zomer te heet en daarna andere dingen….. ) maar het loont zich wel om daar eens op paddenstoelen jacht te gaan, een heel mooi blog…
groetjes Ghita
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt Ghita, is een stevige wandeling!
LikeLike
Hoi Dick,
Prachtige platen van deze twee bijzondere paddenstoelen. Ik had er nog nooit van gehoord, laat staan ooit gezien. Heel apart vind ik dat ze op die droge zandgrond staan, terwijl in mijn perceptie paddenstoelen altijd in een hele vochtige omgeving gedijen. Ik vind vooral dat zandtulpje prachtig, hele mooie vorm en je hebt hem prima gefotografeerd, mooi laag standpunt, fijne zachte achtergrond en dito kleur, echt top.
Groet,
Ad
LikeGeliked door 1 persoon
Een prachtige serie, ben helemaal gecharmeerd van de zandtulpjes. Enig om te zien. Groet Joke
LikeGeliked door 1 persoon
Het is maar goed dat ik deze foto’s nu pas zie want man man man…….. wat een pracht en praal staat er in dit blog!!! Het zal je onmiddellijk duidelijk zijn dat ik echt donkergroen ben hé. Die tulpjes en ook die Oranjehoeden zijn werkelijk fenomenaal!!! Dit maakt dat ik toch ook maar eens in de herfst daar naar toe moet. Echt Dick….. dit is meesterlijk om te zien!!!
Groetjes, Helma
LikeLike