Harz -3: Ander Gespuis

Na de flora en de vlinders gaat in het derde en laatste deel van mijn Harz-trilogie de aandacht uit naar wat andere beestjes. Om te beginnen een paar insecten, waaronder enkele – zeker voor mij – bijzonder vreemde creaturen. Daarna volgt een serie vogelfoto’s van helaas slechts twee soorten. En tot slot vragen wat laag-bij-de-grondse types de volle aandacht.

Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!

INSECTEN

Voordat we naar de Harz afreisden, had ik gehoopt daar een ontmoeting te hebben met Vliegende Herten. Een soort die hoog op mijn wensenlijstje staat. Ik had me er van tevoren niet echt in verdiept, maar wist wel dat je die vooral kon vinden in de buurt van eikenbomen aan de rand van een bos met veel dood hout op de grond. Nou, dat dode hout dat was hier ruim voorhanden, maar verder bleek de Harz voornamelijk uit naaldbomen te bestaan. Gezien de naam van het gebied misschien niet zo vreemd.

Ik kan meteen wel verklappen dat ik geen Vliegend Hert ben tegen gekomen. Daarvoor in de plaats had ik – al meteen op de eerste dag – onverwachte ontmoetingen met een andere mooie diersoort. Daarover later meer…
Ik liet dus al snel mijn hoop op een Vliegend Hert varen en verlegde mijn aandacht naar de vlinders. Op zoek naar deze fladderaars kom je natuurlijk ook geregeld andere insecten tegen, zoals deze Tijgerlangpootmug:

01 Tijgerlangpootmug

Deze Langpootmuggensoort kende ik nog niet, bovendien zat deze redelijk vrij en hoog (meestal zitten ze diep in het gras) en was dus redelijk goed te fotograferen.

De Bloedcicade had ik wel al vaker gezien, maar nooit eerder vastgelegd. Dat moest er nu maar eens van komen! Ze zijn verrekte klein, maar bewegen gelukkig weinig.

02 Bloedcicade

De volgende vliegensoort ken ik in principe wel. Toch moet ik altijd thuis opzoeken welke naam hier ook alweer bij hoort. Een niet nader gespecificeerde Dansvlieg dus.

03 Grote Dansvlieg

Minder druk dan zijn kleinere, oranje familieleden is de Zwarte Weekschildkever, ook wel Zwart Soldaatje genoemd. Deze bewoog zelfs helemaal niet (op die ene antenne na…). Soms zit het mee.

04 Zwart Soldaatje

En dan nu één van de vreemde creaturen die ik in mijn inleiding al noemde. Een kever die ik nooit eerder had gezien en me in de verte een beetje deed denken aan de in een ver verleden (het Paleozoïcum) veel voorkomende Trilobieten. Het bleek om een – blijkbaar ook in Nederland algemeen voorkomende – Oranje Aaskever te gaan. In de vergroting is de vezelige structuur van het oranje kopschild goed te zien.

05 Oranje Aaskever

De larven van de Elzenbladwesp vertonen een opvallend gedrag. Tijdens het groepsgewijs knabbelen aan een bladrand gaan hun achterlijven als bij volleerde synchroonzwemsters gelijktijdig de lucht in en vormen daarbij min of meer de letters S. Het schijnt te dienen ter afwending van dreigend gevaar en is vooral erg fotogeniek als je een heel rijtje van deze acrobaten ziet. Helaas moest ik het met slechts eentje doen. Soms zit het tegen…

06 Elzenbladwesp

De volgende kever was weer een primeurtje. Ik had hem nooit eerder in levende lijve ontmoet, maar wist toch vrijwel direct zeker dat dit een Coloradokever moest zijn. En dat was ook zo. Het schijnt een regelrechte ramp voor aardappels telende agrariërs te zijn. Ik heb ze gelukkig zelf nooit in mijn (voormalige) moestuin gehad. Ik geloof dat het bestrijden van deze kever verplicht is. Ik heb makkelijk praten, maar dat zou toch zonde zijn?

07 Coloradokever

En dan het vreemdste insect dat ik ooit zag. Vrij groot en tamelijk opvallend. Het deed wat denken aan een gaasvlieg en daar bleek het achteraf inderdaad familie van te zijn. Geen echte vlieg dus, maar een zgn. netvleugelachtige (Wikipedia); toch is zijn naam Kameelhalsvlieg. Nooit van gehoord! Gezien de vrij grote legboor is dit een vrouwtje.

08 Kameelhalsvlieg

Na dit zoveelste wonderlijke schepsel der natuur is het nu tijd voor een blokje gevogelte.

---

VOGELS

Ons vakantieverblijf bevond zich op een helling aan de rand van het plaatsje. Wij hadden de onderste verdieping en keken uit op een naar beneden weglopend deel van de grote en keurig onderhouden tuin. In de tuin stond een schuurtje, waarop ik meteen de eerste dag al een vrouwtje Zwarte Roodstaart meende te zien. Snel de camera gepakt en zittend in een tuinstoel een paar foto’s kunnen maken.

09 Zwarte Roodstaart [v]

10 Zwarte Roodstaart [v]

Al vrij snel bleek dat ze niet alleen was. Ze leek net uitgevlogen kindertjes te hebben. Af en toe daalden die vanuit de achterliggende hoge sparren af op het schuurdak.

11 Zwarte Roodstaart [juv]

Er werd druk om voedsel gebedeld, maar moeders had daar even geen boodschap aan. Misschien vond ze haar grut groot genoeg om zelf hun kostje bij elkaar te sprokkelen? Het jong was inderdaad al aan de forse kant, zelfs al groter dan mama.

12 Zwarte Roodstaart [juv]

Daar waren ze blijkbaar nog niet aan toe. Dan maar weer chagrijnig het nest opzoeken en afwachten of er nog wat die kant op komt… luie, verwende wezens!

13 Zwarte Roodstaart [juv]

Ik besloot in principe iedere avond even een half uurtje te gaan posten, met de telelens in de aanslag. Een voedermomentje zou leuk zijn, maar helaas… ik zag ze niet meer.

Wel zag ik af en toe in het dorp een mannetje vliegen en één van die keren nam er één plaats op een qua afstand redelijke plek. Op een hekje, vol in de zon, maar beter wat dan niets… Deze foto is – ondanks het harde licht – nog redelijk toonbaar.

14 Zwarte Roodstaart [m]

Exact een week na de eerste foto’s was er weer actie in de tuin. De vakantie zat er al bijna op en ik had de hoop ze nog eens te zien al min of meer opgegeven.
Ik ben niet zo bekend met Zwarte Roodstaarten, maar dit leek mij ook een mannetje, maar dan in een jonge uitvoering. Vermoedelijk was dit één van de jonkies die in een week tijd er al behoorlijk volwassen uit was gaan zien.

15 Zwarte Roodstaart [jonge man?]

En dan zou dit – een vermoedelijk zusje – een jong vrouwtje kunnen zijn?

16 Zwarte Roodstaart [jonge dame?]

En hier nog een jonge heer? Kop en snavel duiden op een juveniel, maar de kleur gaat al aardig naar volwassen…

17 Zwarte Roodstaart [juv.m?]

Bij de laatste twijfelde ik (en nog steeds): was dit nou de papa of toch ook een jong heerschap? Misschien was dit zelfs wel dezelfde vogel als die op de vorige foto staat en was het een kwestie van lichtval?

18 Zwarte Roodstaart [m]

Tot zover de familie Zwarte Roodstaart. Een ware luxe dit vanuit je luie tuinstoel te kunnen fotograferen. Jammer dat ze geen fotogeniekere plekjes opzochten, maar je kan niet alles hebben.

Ik had in mijn inleiding nog een tweede vogelsoort beloofd en die cirkelde één van de laatste dagen ineens boven ons huis. Voordat ik de camera had gepakt en goed had ingesteld was de Zwarte Ooievaar – want dat was het – al bijna uit zicht. Ik hield een paar slecht belichte foto’s over waarvan ik deze met veel kunst en vliegwerk nog redelijk toonbaar kon maken. Jammer, maar meer dan een bewijsfoto is het niet geworden…

19 Zwarte Ooievaar

REPTIELEN

Na de vlinders, de insecten en de vogels hebben we alles wat kan vliegen wel zo’n beetje gehad en kunnen we door met het kruipende gespuis. Te beginnen met een hazelworm. Die zagen we geregeld, maar ze zaten vaak op een zonnige plek of zochten snel de begroeiing op. Deze liet zich net lang genoeg zien om één gelaagde foto op te leveren. Maar meer heb je er eigenlijk ook niet nodig, dat maakt zo’n blog alleen maar onnodig lang.

20 Hazelworm

De enige hagedis die we hier zagen was een Muurhagedis. Hij zat rustig op een houten bankje en vroeg er als het ware om om gefotografeerd te worden. Dat geef ik natuurlijk maar al te graag gehoor aan: weer eens wat anders dan zo’n groene zandhagedis…

21 Muurhagedis

Hij was duidelijk niet zo gewend aan fotosessies en keek me verveeld aan…

22 Muurhagedis

AMFIBIE

Van Muurhagedis naar Vuursalamander lijkt maar een kleine stap. Uiterlijk lijken de beide dieren wel wat op elkaar (een kop, vier korte poten en een lange staart), maar toch behoren ze tot twee totaal verschillende klassen van het dierenrijk.

Op de eerste dag na aankomst regende het langdurig en leek het op een dagje huisarrest uit te draaien. Aan het eind van de middag trokken we de stoute schoenen aan en besloten in de regen toch maar even een korte wandeling langs de Oker te maken. Dat bleek een goed besluit want we struikelden hier bijna over de Vuursalamanders. De eerste probeerde omhoog te klauteren over een stenen trap die vanuit het rivierdal naar ‘onze’ straat leidde.

23 Vuursalamander

Beneden in het dal zagen we er in totaal een stuk of 10-12, maar de meeste zaten op onmogelijke plekjes. De volgende zat in een laagje water ergens voor een garagedeur. Ook niet zo’n fijne plek, zou je denken, maar hij zat er roerloos, er was geen storende achtergrond en hij was prima bereid mee te werken aan een een fotosessie.

24 Vuursalamander

Hij liet zich van alle kanten vastleggen, zelfs van voren. Lang genoeg stil zittend om er een focus stack van 25 opnames van te kunnen maken.

25 Vuursalamander

Zo hadden we op fotografiegebied het hoogtepunt al direct op de eerste dag te pakken. Alles wat daarna kwam zou alleen maar bonus zijn (en dat was toch ook niet mis). Hiermee ben ik aan het eind gekomen van mijn Harz-trilogie en kan ik weer verder met de gewone Nederlandse natuur. Ook mooi en in deze tijden wel zo veilig!
Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.

Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL

Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Advertentie