Het is weer tijd voor een aflevering uit de LOS ZAND serie. In de mappen van de maanden februari, maart en april van 2020 trof ik wat los materiaal waarvoor in één van mijn reguliere blogjes geen plaats was, maar die ik toch nog even wil laten zien. Zoals gewoonlijk is het weer een gevarieerd geheel geworden.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
Op zoek naar de eerste voorjaarsbloeiers maakte ik op 28 februari een kort rondje door het Groenendaalse Bos. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus hoopte ik ook nog wat paddestoelen te vinden. Afgelopen maand was tenslotte nat genoeg geweest.
Ik vond dit groepje Waaiertjes op een stapel dikke boomstammen. Normaal ben ik niet zo van het zwart-witte (die tijd heb ik gehad in de jaren 70-80!), maar dit keer wilde ik wel een uitzondering maken…
Bij dit groepje Gewone Wimperzwammetjes zou dat vermoedelijk nergens op slaan. Ik probeerde het niet eens.
De Wimperzwammetjes stonden er bepaalde plekken nog florissant bij. Ze zijn verrekte klein (2-3mm doorsnede), maar door de fel oranje kleur vallen ze gelukkig nogal op. Ik blijf dit toch een bijzonder soort vinden.
Hiermee is de maand februari gelijk afgehandeld en ga ik door met maart. Ik ging slechts één keer naar de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD). De Vroegeling bloeide er uitbundig, hoewel dat een relatief begrip is, want ze zijn minuscuul klein.
Ik durf met een gerust hart te beweren dat ik dit bloempje dit jaar min of meer ontdekt heb als zijnde best wel fotogeniek. Het is ook weer eens wat anders.
Voor de afwisseling weer eens een paar paddo’s. Aan het mos te zien ook al niet te groot. Vermoedelijk waren dit weer Duinmosklokjes.
![Duinmosklokjes [?]](https://mobydixer.files.wordpress.com/2020/05/2020-03-07-14-45-16-p3070085_1-n15_1080p.jpg)
Nu we het toch over mos hebben: de haarmossen begonnen nu met hun mannelijke bloeiwijze, het Antheridium (Antheridiën). Van het Ruig Haarmos zijn deze, net als de vrouwelijke sporenkapsels, tamelijk opvallend gekleurd.
Het volgende bloemtrosje schold ik in eerste instantie uit voor Vroegeling, maar de bloeiwijze is duidelijk anders. Waarneming.nl is voor 99.7% zeker van Klein Tasjeskruid. Het zou best kunnen, ik kende het niet.
Nogmaals de Antheridiën van Ruig Haarmos met op de achtergrond vaag de inmiddels alweer grote sporenkapsels.
De laatste foto vanuit de AWD is genomen aan het eind van de dag. Het lijkt een uitbundige zonsondergang, maar dat was het niet. Dat kan ook helemaal niet, want dan had ik vanaf deze plaats nooit op tijd bij de uitgang kunnen zijn. Er zat wel wat kleur in de lucht en door flink onderbelichten en achteraf wat aan de witbalans te sleutelen kreeg ik dit niet onaardige resultaat. Niet alles is wat het lijkt…
Niet alleen de duinen, ook het achterliggende polderland kreeg mijn aandacht. Zo fietste ik op 16 maart richting Spaarndam, naar het Landje van Gruijters en de Hekslootpolder. Er zaten grote groepen Grutto’s en Kluten, meer dan ik daar ooit gezien had. Het was een prachtig gezicht toen ze plotseling – om één of andere reden – op de vlucht gingen.
In de Hekslootpolder trof ik een kleine groep Smienten, op de valreep. Ik had ze deze winter nog niet gezien en ze zouden vast niet lang meer blijven.
Twee weken later besloot ik een rondje Waterland te doen, nadat ik eerder die dag een blauwtje had gelopen bij het zoeken naar blauwborsten bij Uitgeest. Die vond ik hier ook niet, maar dat was ook niet de bedoeling. Ik hoopte wél een koereiger te vinden, maar moest het doen met enkel een paar Grutto’s.
Half april werden de avonden alweer wat langer en ik gokte erop dat het op een doordeweekse avond verantwoord was om eens richting strand te fietsen. Omdat ik mijn oog had laten vallen op de zuidelijke palenrij van strandreservaat Noordvoort (tussen Noordwijk en Zandvoort…), betekende dat 15 km fietsen naar Langevelderslag. In Coronatijd was met de auto geen optie, want alle strandparkeerterreinen waren afgesloten. Ik hoopte op een spectaculaire zonsondergang en maakte vele foto’s (met grijsfilter en dus lange sluitertijden) net zolang tot de zon onder was gegaan. Alle foto’s waarop de zon zichtbaar was, konden in de prullenbak; Alleen deze, nét na zonsondergang gemaakt, vond ik toonbaar.
Hierna pakte ik snel mijn spullen in, want na een korte strandwandeling moest ik dat hele eind nog terug fietsten, in het donker! Nog even achterom kijkend, bleek dat het standpunt vanaf de andere kant van de palenrij misschien beter zou zijn geweest. Ik maakte nog even snel een foto met de telefoon. Om de veelgebruikte woorden van kleindochterlief te gebruiken: Is ook leuk?
Tot slot, omdat ik het niet laten kan, weer een foto van onze maan van 3 april. Eerste kwartier met lekker strijklicht en bij heldere hemel (zonder vliegtuigluchtvervuiling), dus veel reliëf zichtbaar.
Tot zover deze aflevering van LOS ZAND. Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
![Duinmosklokjes [?]](https://mobydixer.files.wordpress.com/2020/05/2020-03-07-14-45-16-p3070085_1-n15_1080p.jpg?resize=810%2C810)
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
![Duinmosklokjes [?]](https://mobydixer.files.wordpress.com/2020/05/2020-03-07-14-45-16-p3070085_1-n15_1080p.jpg?w=1080)
Yemrev Kiekt 