September 2015 – Frankrijk, Pyreneeën
Door al het gedoe rondom paddestoelen dreigde mijn Pyreneeën blogserie een beetje in het gedrang te komen, maar hier is dan eindelijk het vierde en tevens laatste deel.
Na de flora en fauna heb ik ook geprobeerd wat landschappen vast te leggen, niet alleen in de directe omgeving van onze gite, maar vooral ook tijdens wandelingen die we in de hogere Pyreneeën maakten. Voordat ik daar echter wat van zal laten zien, heb ik eerst nog een fraaie vlinder in de aanbieding: de Knoopkruidparelmoervlinder. Die was bij deel 3 tussen wal en schip gevallen, maar is te mooi om niet te laten zien. Met vleugeltjes open ziet hij (m/v) er zo uit:
Hij bleef rustig zitten, zodat ik hem zowel van boven als van onder kon bekijken en kieken.
Maar mooier is hij van opzij, met gesloten vleugels. Ik ben deze vlinder meerdere keren tegen gekomen in de Vallée des Gaves en heb hem ook vaker kunnen fotograferen. Hier in een andere, mooiere setting, op een blad…
… of op een bloem die wel wat lijkt op Knoopkruid, maar Beemdkroon blijkt te heten. Ach, zo’n vlinder wil ook wel eens wat anders…
Hiermee is het vlinderproject dan echt afgerond. Nu de beloofde landschappen. Ik begin met wat ‘lage’ plaatjes, ‘laag’ in dubbele betekenis: geschoten in de vallei (op een hoogte van ca. 425m) op een ochtend met laaghangende bewolking.
100 meter hoger lag het pittoreske dorpje Saint-Savin met de Abdij, nu in wolken gehuld:
Maar al gauw loste de bewolking op en werd het toch nog een mooie dag. Twee foto’s van typisch agrarische schuurtjes die her en der in de vallei staan <<< klik voor een vergroting >>>:
St. Savin lag op loopafstand van onze gite en maakte ook deel uit van een kort ‘opwarm’-fietsrondje. Op weg er naartoe was dit het uitzicht op ‘ons’ dal met de gite ergens links, goed verstopt tussen wat bomen:
Op weg naar St. Savin kom je haast onvermijdelijk langs deze fraaie Chapel de Piétat, tevens een mooi rustpunt:
En dan nu de hoogte in. Onze eerste wandeling begon bij Cambasque (vlak bij Cauterets) en ging naar het Lac d’Ilhéou, ook wel Lac Bleu genoemd. Dat laatste klonk goed; we waren benieuwd! We werden welkom geheten door een paar nieuwsgierige Pyreneeënkoeien:
Op weg naar het meer was een 6 km lange, stevige klim van 1350 naar bijna 2000m. Hier zagen we o.a. de opvallende Gele Bergsprinkhaan uit deel 1. De weg naar boven ging door een landschap dat wij het aankijken best waard vonden:
Er zijn lelijker plekken op aarde, toch? De dag begon prachtig, maar tegen de tijd dat we boven waren (we deden er bijna 3 uur over!), kwam er steeds meer bewolking.
Dat was wel een beetje jammer, want nu oogde het bergmeertje niet echt ‘Bleu’. Desondanks toch nog wel een paar redelijke plaatjes kunnen maken.
Allen variaties op een thema <<< klik voor een vergroting >>>:
Deze plaatjes bestaan uit drie samengevoegde belichtingen. Ik wilde foto’s met lange sluitertijden maken en dus ging mijn ND8 grijsfilter op de 15-85mm lens, maar er was zo gigantisch veel licht vandaag dat ik bij iso100 en f/20 op hooguit 1 sec uitkwam. Behelpen dus, maar toch oogt het wateroppervlak redelijk als een spiegeltje en dat was de bedoeling. Toch maar eens een echte big stopper aanschaffen…
De tweede hoogtewandeling was een rondje vanaf Pont d’Espagne naar Lac Gaube, een klim van 1450 naar ruim 1700m. Een steil paadje door de bossen met weinig kansen voor landschapsfotografie. Ik moest me hier beperken tot plaatjes van en rondom het Lag de Gaube. Het was hier duidelijk een stuk toeristischer – lees: drukker – dan bij het Lac D’Ilhéou en het viel niet mee om altijd mensen buiten beeld te houden. Ook nu maakte ik weer steeds drie opnamen met verschillende belichtingen, maar schoot nu met de 10-18mm supergroothoeklens en daar past mijn grijsfilter niet op (wel met een adapterring, maar dan zie je hem in beeld).
Het water oogt daarom niet zo strak, bovendien moet ik toch maar eens een zonnekapje aanschaffen dat niet in beeld komt bij de 10-18mm lens…
<<< Klik voor een vergroting >>>
Hoewel het er aanvankelijk op leek dat ook nu weer bewolking spelbreker zou worden, tonen de onderstaande plaatjes aan dat dat zeker niet het geval was. Vanaf de andere kant van het meer, met de zon in de rug komt ineens de blauwe kleur van het water goed naar voren:
Op weg naar beneden nodigde een watervalletje in de Gave du Marcadau uit om toch maar weer even wat met het grijsfilter te proberen; 0.3 sec belichten is kennelijk lang genoeg:
Dit was het dan wat de landschapjes betreft. De afsluiter is weggelegd voor… mijn derde vervulde wens! Ik had namelijk naast Kolibrievlinder en Koninginnepage ook stiekem gehoopt op Bergmarmotten en die hebben zich uitgebreid laten zien aan het begin van de wandeling naar het Lac Bleu. Het waren nog échte bergmarmotten en niet van het rugzaksoort zoals ze voor schijnen te komen op bijv. de Grossglockner of zoals de vossen in de AWD. Ze bleven dan ook op veilige afstand en waren erg schuw. Als je een poging ondernam om een paar meter dichterbij te komen, waren ze meteen verdwenen. Toch heb ik wel een paar aardige plaatjes kunnen schieten.
<<< Klik op de galerij voor een grotere weergave >>>
We telden er een stuk of vijf, maar ik kreeg er nooit meer dan twee tegelijk in beeld:
Hier wilde ik het maar bij laten. Het is toch weer een vrij lange blog geworden. Dank voor het lezen en kijken.
Yemrev Kiekt 