Begin november vond er een ware invasie van Pestvogels (Bombycilla garullus) plaats in Nederland. De ene na de andere foto zag ik langs komen op Facebook en natuurlijk hou je dan ook waarneming.nl nauwlettend in de gaten. Ik had deze fraaie en zeldzame vogels begin 2015 al heel fraai kunnen vastleggen toen er een kleine delegatie in Zandvoort was neergestreken (zie blog). Beter kon eigenlijk bijna niet, maar als er dan een groep van meer dan 30 vogels al dagen in IJmuiden blijkt te zitten, begint het toch weer te kriebelen, want je wilt het natuurlijk toch proberen…
En dus trek ik 7 november de stoute schoenen aan en rijd in de middag richting IJmuiden. Als ik op de betreffende plek arriveer, zie ik al meteen dat ik niet de enige ben. Een hele batterij teletoeters staat gericht op een paar struiken en tientallen auto’s staan geparkeerd in de berm. Zo heeft het voordeel van waarneming.nl ook zijn nadeel… Om het risico op een prent te vermijden, stal ik mijn voiture in de achterliggende wijk, waar plaats genoeg is. Je moet dan wel 100 meter lopen, maar met mijn lichte systeemcamera is dat natuurlijk geen enkel probleem 😉
Het licht is aanvankelijk niet geweldig. Het is bewolkt, maar in de loop van de middag worden opklaringen verwacht. Ik probeer aanvankelijk met mijn bescheiden lensje een leuk plekje in te nemen, maar hou me een beetje afzijdig van de meute, want die drukte lijkt me niet bevorderlijk voor de gemoedsrust van de vogels, die overigens in geen velden of wegen te bekennen zijn. Na verloop van tijd besluit ik maar een stukje te gaan lopen, want waarom zouden ze juist hier gaan zitten. De hele weg staat namelijk bezaaid met struiken vol lekkere besjes. Dat was verkeerd geredeneerd, want ook Pestvogels blijken gewoontedieren en komen steeds weer terug op dezelfde plek. Zo ook nu.
Als ik weer aansluit bij de meute zijn ze net geland. Geen dertig, maar toch behoorlijk wat. Zoals meestal zitten ze hoog in de bomen en slechts af en toe komen er een paar naar beneden. Dan is het een kwestie van geluk hebben dat de afstand niet te groot is, dat je de juiste op de korrel neemt, dat ze even een momentje stil willen zitten. Je wilt ze natuurlijk redelijk vrij hebben met niet teveel takkenbende en liefst in een beetje aardige pose of actie. Zo mooi als vorig jaar krijg ik ze dit jaar niet te pakken, dat kan ik alvast wel verklappen, maar toch hou ik er uiteindelijk wel een paar redelijke platen aan over. Na deze lange inleiding is het de hoogste tijd voor de foto’s.
< TIP: voor een grotere, mooiere én vooral scherpere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken! >
Aan het eind van de middag wordt het licht beter. De al behoorlijk laagstaande zon breekt steeds vaker door de wolken.
Op zich prettig dat – laat in de middag – het zonnetje er even bij kwam, maar in deze tijd van het jaar gaat het licht ook alweer gauw uit. Tijd om de biezen te pakken.
Vier dagen later besluit ik een tweede poging te wagen. Het zou een zonnige dag worden en ik hoop op mooi ochtendlicht. Dat is er eerst wel, maar dan moeten de Pestvogels natuurlijk nog even meewerken. Ze heten natuurlijk niet voor niets zo en zijn dan ook meestal afwezig. Als er dan eindelijk een paar in zicht komen, is het mooie licht al veranderd in véél licht. Ook hoop ik dat het met de drukte wat minder zou zijn, maar het is niet alleen weer druk, er zitten ook een paar irritante lieden tussen die constant heen en weer rennen tussen de plekken waar een Pestvogel neerstrijkt. Dat daar toevallig net een andere fotograaf staat te wachten omdat het zo’n mooi plekje is, is dan jammer. Gewoon je teletoeter ervoor zetten, soms op amper drie meter van de struik: weg vogel en niemand een plaatje! Ik ben niet de enige die zich er aan ergert en er begint een ongezellig sfeertje te ontstaan. Ondanks alles heb ik toch nog een paar toonbare plaatjes kunnen schieten, met dank aan oom agent die voor afleiding zorgt door de illegaal geparkeerde auto’s van een bon te voorzien.
Zonnig weer zorgt vaak voor scherpe plaatjes, maar is minder leuk als je modellen in tegenlicht gaan zitten…
Ik had natuurlijk liever meer foto’s gemaakt van mooi vrij zittende Pestvogels tegen een rustige achtergrond, maar mede door genoemde omstandigheden zat dat er dit keer niet in. Ook de 15e en laatste foto die ik wil laten zien is een beetje een takkenfoto, maar is wél een Pestvogel in zijn natuurlijke omgeving. Als je deze in de vergroting bekijkt kun je goed zien dat-ie op het punt staat een besje door te slikken.
Pestvogels zijn en blijven mooie vogels en de uitdaging om ze mooi te kieken blijft bestaan, maar ik denk toch dat ik bij een volgende gelegenheid deze uitdaging maar aan me voorbij laat gaan. Ik hou niet zo van die massa-hysterie. Dan maar een minder zeldzaam vogeltje, waar niet half Nederland achteraan holt. Maar ja… dat zeg ik nú. Hoe dan ook, voor nu allen weer bedankt voor het lezen en kijken.
Yemrev Kiekt 