In mijn tweede Thuisblijfblog had ik al aangegeven dat het oppassen in Nijmegen – na een korte onderbreking – weer was hervat. Ook daar moest natuurlijk af en toe een frisse neus gehaald worden en dat kon prima in een paar rustige natuurgebiedjes in de buurt. Door diverse aangekondigde en reeds in uitvoering zijnde bouwprojecten komt de natuur daar steeds meer in het gedrang. Het zou mooi zijn als Corona daar ook een remmende invloed op zou kunnen krijgen. Je moet echter van goede huize komen wil je machtiger zijn dan het grote geld…
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
Voorlopig profiteer ik nog maar even van ‘mijn’ gebiedjes en maak in de tweede week van april een kort uitstapje naar de bermen bij de Lentse Plas. Een beetje tegen beter weten in, want inmiddels lijkt te zomer al op gang gekomen te zijn en schijnt de zon uitbundig. Des te groter de uitdaging om toch wat toonbare plaatjes te maken. Ik hoopte op een vlinder of ander insect, maar ze gaven niet thuis of waren veel te druk. Het werd dus behelpen met de aanwezige flora.
Veel Nederlandse bermen zien in deze tijd van het jaar geel van het bloeiende Raapzaad, zo ook hier. Prachtig om te zien, maar niet bepaald mijn eerste keus om te fotograferen met een macrolens. Voor alles moet echter een eerste keer zijn.
Zoals de foto’s uit de camera kwamen, zagen ze er niet uit. Keihard licht én de kleuren geel en groen zijn duidelijk geen goede combinatie. Door flink draaien en schuiven aan diverse kleur- en belichtingsinstellingen kwam ik uiteindelijk tot deze resultaten. Misschien niet natuurgetrouw, maar dat hoeft ook niet altijd. Persoonlijk vind ik overigens de eerste beter geslaagd dan de tweede…
Raapzaadplanten zijn behoorlijk uit de kluiten gewassen en met je eigen lichaam voor wat schaduw zorgen is niet haalbaar. Bij de kleine Ereprijsbloemetjes (Veronica) was dat geen enkel probleem.
Voor het zachte effect heb ik deze keer geen boterhamzakje gebruikt. Door gebruik te maken van de ter plaatse aanwezige begroeiing kan je vaak een soortgelijk effect krijgen..
Het volgende project: de doodgewone Paardebloemen. In tegenstelling tot Ereprijs niet erg populair bij fotografen. Heeft dat met de kleur te maken? Geen idee, maar eenmaal uitgebloeid zijn ze veel aantrekkelijker. Maar dat waren ze niet en iets anders dan detailfoto’s maken van het hart van de bloemen kon ik niet verzinnen. Dat een Paardebloem eigenlijk een samengestelde bloem is (Composietenfamilie) zie je niet op een afstand van – pak ‘m beet – 1.5 meter. Het zijn allemaal kleine bloempjes met ieder een eigen stampertje. Waarschuwing: dit is in de vergrote weergave heel erg geel!
05 Paardebloem 
06 Paardebloem
Tot slot van dit eerste uitstapje aandacht voor zo’n ander doodgewoon bloemetje, het Madeliefje. Eveneens een composiet, maar in tegenstelling tot de Paardebloem een stuk fotogenieker, mits de omstandigheden meewerken. Dat was hier redelijk het geval, hoewel ik liever de roodgerande variant had gezien. Je kunt niet altijd alles hebben…
Een maand later besloot ik weer een frisse neus te gaan halen in Park Lingezegen, een groene verbindingszone tussen Nijmegen en Arnhem. Het bestaat uit verschillende deelgebieden met ieder een eigen karakter. Er is plaats voor recreatie, maar gelukkig ook voor natuur. Voor dat laatste moet je in het oostelijk deel van deelgebied Waterrijk zijn. Het is nog in ontwikkeling en misschien daardoor is het er altijd erg rustig, ideaal dus in deze tijd.
Helaas is het vandaag helaas weer net zo’n dag als een maand geleden. Volop zon dus met als nadeel dat het licht weer erg hard is. Maar elk nadeel heb ze voordeel: je ziet tenminste wél insecten vliegen. Zoals deze kleine Vuurvlinder, die gelukkig ook even stil wil zitten. Het is de eerste die ik zie dit jaar.
Ik loop richting het vogelkijkscherm. Zoals vaak zit alles daar weer te ver weg voor fotografie. Gewoon even kijken en dan snel weer plaats maken voor een ander.
Het gebiedje er omheen bestaat uit rietland waar ook nog wel eens Baardmannen worden gesignaleerd. Niet door mij, maar één van de ter plaatse aanwezige Graspiepers wil wél even leuk meewerken.
Nadat hij (m/v) zich eerst op het prikkeldraad heeft laten vastleggen, neemt hij plaats op een paaltje.
10 Graspieper 
11 Graspieper
Een beetje rondkijken en een beetje piepen. Ieder keer als hij even de andere kant op kijkt, loop ik rustig een paar stappen dichterbij.
12 Graspieper 
13 Graspieper
Hij lijkt het niet in de gaten te hebben óf het boeit hem niet, maar langzamerhand worden mijn foto’s zodoende wel steeds beter. Het levert me veel plaatjes op, daarom ook een beetje vooraanstaande plaats in dit blog.
14 Graspieper 
15 Graspieper
Onderwijl hoor ik minimaal twee Roerdompen, maar die laten zich natuurlijk niet zien. Herhaaldelijk denk ik ook een Baardman te zien, maar helaas. Bij inzoomen op mijn beeldschermpje blijkt het steeds een Rietgors te zijn.
Teruglopend richting het riviertje De Linge zie ik de eerste Koninginnepage van dit jaar alweer fladderen. Ze zijn er dus weer! Hij gaat zelfs even voor me poseren, maar helaas niet op een erg fotogeniek plekje. Dat komt misschien later dit jaar nog wel eens…
Aangekomen bij de Linge blijken de Weidebeekjuffers er ook alweer te zijn. In ieder geval eentje, een mannetje, en die is ook nog bereid om af en toe plaats te nemen op een Gele Lis.
Ik ga er even rustig voor zitten. Dit is namelijk een mooie gelegenheid om even te oefen met de ProCapture functie van mijn E-M5mk3. Licht is er genoeg en bij iso400 en f/6.3 haal ik sluitertijden van 1/640-1/1000. Misschien net iets te lang.
Ik hoopte op deze manier de juffer vliegend vast te kunnen leggen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Meer dan wat gewapper met de vleugels zat er (nog) niet in, maar dat is ook leuk…
19 Weidebeekjuffer 
20 Weidebeekjuffer
Mijn laatste uitstapje maak ik meteen de dag hierna. Ik had een Koninginnepage gezien en dat smaakte naar meer, dus op naar stadseiland Veur-Lent.
Het is vandaag nog zonniger dan gisteren, dus als ze hier zijn, dan vliegen ze vast. Helaas blijkt hier nog weinig in bloei te staan hier. In ieder geval niets waar Koninginnepages belangstelling voor hebben. Ik ben bang dat ik moet wachten op de tweede generatie, later dit jaar. Om dat niet te vergeten een plaatje van dit ieniemienie Vergeetmenietje:
Het is niet zo dat er helemaal niets bloeit. Smeerwortel is er bijvoorbeeld wel te vinden, maar dat is niet zo in trek bij de vrolijke fladderaars. Ook niet bij fotografen…
Dan wel geen vlinders, vogels zitten er wel. Kneutjes om precies te zijn. Ze vliegen rond en rond. En af en aan. Eentje wil wel even poseren en kiest daarvoor een lelijk plekje in een wilg, vol in de zon. Het is een mannetje, maar niet om zijn mooist.
Ook zie ik wat Putters vliegen. Net als de Kneu, een vogeltje dat ik niet vaak zie en waarvan ik dan ook nog steeds geen écht mooie foto heb kunnen maken. Vol in de zon en voor het mooie op iets te grote afstand gaat dit hem ook weer niet worden. Zijn gekozen positie boven op de bloeiende Meidoorn is natuurlijk niks mis mee.
Om een blog te beëindigen met twee keiharde vogelplaatjes is nou ook weer zo wat. Gelukkig heb ik nog een Paardepluis in de aanbieding. Zachter kan ik het vandaag niet maken.
Dit was het weer voor deze keer. Een ieder dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
Yemrev Kiekt 