De zomertijd loopt al bijna een week en ik ben er alweer redelijk aan gewend. Toegegeven: gepensioneerd zijn maakt het iets makkelijker. Neemt niet weg dat het nu de hoogste tijd is om een tweetal blogjes te lanceren die zich afspeelden in de winterse periode van eind januari. Even terug naar de wintertijd dus…
Ik was er op twee achtereenvolgende dagen: de dag van de grote sneeuwval (22 januari) en de dag ervoor. Twee dagen met een totaal andere sfeer. De dag voorafgaand aan de sneeuw was het zonnig en al behoorlijk koud. ’s Nachts had het gehageld en de dag begon met rijp. De tweede dag was somber en weinig kleurrijk: wit verlopend naar grijs in vele tinten.
Ik heb de foto’s van deze twee dagen op een grote hoop gegooid en daaruit twee blogjes gedestilleerd. Hier is deel 1.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
De dag voor de sneeuw begon met een blauwbekkende Blauwe Reiger aan de oevers van het Nieuw Kanaal. Hij stond nog net niet met zijn poten op het ijs.
Ver weg zwom een groepje eenden, waaronder een paar Krooneenden. Die bleven helaas te ver weg om er toonbare foto’s van te kunnen maken. Een koppeltje Brilduikers is natuurlijk ook leuk, zeker toen die wel mijn kant een beetje op kwamen. Het zijn wintergasten die je elk jaar wel tegenkomt in de AWD.
Het vrouwtje was kennelijk haar bril kwijt en dook onder, het mannetje volgde al snel. Terwijl ze onder water waren, zocht ik snel een beter, wat lager standpunt op.
Hier maakte hij aanstalten om weer een nieuwe duik te ondernemen.
Bingo: daar ging-ie! Het juiste moment te pakken.
Bijkomend voordeel van mijn lagere standpunt was, dat ik nu ook de zon wat meer achter me had. Hoewel deze al pittig stond te schijnen, was het licht toch niet beroerd. Nog mooier werd het toen ze weer wat verder van me weg zwommen
Leuk natuurlijk al die watervogels, maar de zon scheen steeds fanatieker en ik moest opschieten voordat alle rijp gesmolten zou zijn. Daar kwam ik namelijk voor en ik besloot eerst mijn geluk maar eens beproeven op het Eiland van Rolvers.
Het eerste wat ik daar vond, was een dikke plakkaat mos bedekt met een laagje rijp. Ik vermoed dat het Sphagnum (Veenmos) was en ik vond het niet makkelijk om er iets moois van te maken. Gelukkig werkte de achtergrond goed mee.
Iets verderop stuitte ik op een houtwal die hier en daar met een dikke laag rijp bedekt was. Rijp in de vorm van fraaie ijskristallen. Een focus-gestackte foto van 16 opnamen (f/3.5).
De kristalvormen van rijp kunnen verschillen door de condities waaronder ze gevormd worden: luchtvochtigheid, wind, temperatuur, ondergrond, etc.
Voor onderstaande foto ben ik er nog wat dichter op gekropen met de macrolens. Weer een stack, nu van 13 opnamen (f/3.2). Ik had er meer gemaakt, maar ik wilde de achterliggende kristallen niet ook scherp krijgen. Goed zichtbaar zijn de groeiribbels, maar belangrijker was dat het licht hier goed meewerkte.
Mijn volgende object bestond uit een groepje Bekermos, uiteraard ook weer berijpt, maar het smeltproces begon al op gang te komen.
Op het Groot Zwarteveld vond ik een klein veldje met Ruig Haarmos in beginnende bloei. De oranjerode sporenkapsels waren hier en daar nog erg kort en staken amper boven de plantjes uit. Het veldje bevond zich op zacht glooiend terrein, deels beschenen door de zon. Er waren hier en daar nog rijpresten, maar ook het smelten was in volle gang. Dat leverde kansen op.
Als de zon op smeltende rijp valt, kun je mooie bokeh bubbels verwachten. Het is dan even zoeken, kantelen en keren om ze mooi in beeld te krijgen. Ik vond hier zowaar ook wat paddestoeltjes tussen het mos.
Het was niet enkel rijp dat hier lag, er zaten ook wat restanten van een hagelbui tussen. Blingbling was er in ieder geval ruim voldoende.
Er stonden ook al wat forsere sporenkapsels. Niet alleen groter, ook veel bij elkaar. Het is dat er ook lekker veel bokeh bubbels te zien waren, maar mijn voorkeur gaat eigenlijk uit naar wat minder drukte.
Zoiets dus. Of nog simpeler.
Onderbroken door een tijdrovende sessie met een paar slecht meewerkende Grote Zaagbek-eenden (waarover meer in deel 2) ging ik verderop weer vrolijk verder met sporenkapsels.
Lekker simpel, hoewel dit toch ook wel weer wat heeft.
Ik was nu wat verder op het Groot Zwarteveld terecht gekomen, op een veldje dat grotendeels in de schaduw van hoge dennen lag. Er waren hier nog volop hagelresten en rijp aanwezig, dus kon ik nog lekker doorspelen. Hier ook weer wat paddo’s, leuk voor de nodige variatie.
Maar het Ruige Haarmos had toch de overhand. Ik leefde me er heerlijk op uit, maar een koud klusje was het wél! Je moet er wat voor over hebben.
Dit is het laatste plaatje van berijpt Haarmos, tevens het laatste plaatje van deze zonnige winterdag. Meer in deel 2.
De laatste vier plaatsen van dit blog heb ik ingeruimd voor foto’s van de volgende dag. De dag dat het langdurig sneeuwde. Dat vroeg natuurlijk om een winterwandeling in de AWD.
Dat was uiteraard een heel aparte gewaarwording. Zo vaak maak je dit niet meer mee tenslotte. Maar wat licht betreft was het een ramp: wat was het allemaal grauw en somber.
Geen omstandigheden voor het maken van prachtige plaatjes. Maar daarom niet getreurd. Het was nou eenmaal niet anders en we waren lekker buiten in de natuur. Dit damhertje dacht er ook het zijne of hare van.
Een vos in de sneeuw zou nu voor wat kleur kunnen zorgen. Die wens kwam vrij onverwachts in vervulling, maar die foto bewaar ik voor het volgende deel van deze wintertijd.
Het was niet alleen somber en koud, ook was het erg rustig in het duin. Ik denk dat de meeste mensen wachtten op betere tijden. Had ik ook beter kunnen doen misschien.
Tot zover het eerste deel van de januari-wintertijd in de AWD. Meer moois in deel 2, hou het dus in de gaten. Voor nu een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Yemrev Kiekt 