Het begint een traditie te worden: de eerste week van april waren we weer te gast in het huisje van zwager&schoonzus op de Reeënberg in Beekbergen. Vaste bezoekers van mijn blog weten inmiddels wel wat wij daar uitspoken: een beetje de bossen onveilig maken op de ATB, een beetje wandelen en een beetje fotograferen. De eerste twee activiteiten zal de meesten een worst wezen, het gaat hier tenslotte over fotografie en dan met name van de natuur.
Was er in voorgaande jaren nog wel eens een wild zwijn, een ree of desnoods een vlinder bereid voor mijn lens te poseren, dit jaar niets van dat alles. Ook op het gebied van flora was er amper iets te beleven: zelfs de bosanemoontjes waren nog in winterslaap. Dat de winter te lang was en de natuur daardoor een week of twee achter liep was de oorzaak. Dit jaar moest ik me ‘behelpen’ met alleen maar gevogelte. Een voederplek bij het huisje is nou eenmaal voor veel gevederde vriendjes onweerstaanbaar, als ze die eenmaal gevonden hebben. Er kwam genoeg om twee blogjes mee te vullen, zelfs een paar hele mooie soorten die ik nog niet eerder hier gezien had. Twee daarvan bewaar ik voor het derde deel van deze trilogie. In dit eerste deel passeren de wat gangbaardere soorten de revue.
< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht.>
De Heggemus mag het spits afbijten. Normaal was deze soort hier wel vooraanstaand aanwezig, dit jaar was de opbrengst gering.
Meesjes waren er wel weer volop, zowel Kool- als Pimpelmees lieten zich goed zien naarmate de week vorderde.
Het weer was deze week niet om over naar huis te schrijven. Prima om te wandelen en te fietsen, maar voor fotografie was het vaak wat sombertjes. Een enkele keer was het zonnig en dan was het weer teveel van het goede, zoals hier rechts op de Koolmees. De achtergrond maakte hier echter veel goed.
Ook de volgende foto moet het van de achtergrond hebben. Op zich was het licht op de Pimpelmees niet slecht, maar de houding van het beestje was niet fantastisch. Kan het beestje natuurlijk niets aan doen…
De Zanglijster kwam sporadisch langs. Hier zit-ie niet op de voederplek, maar wat verderop in het bos op een aardige plek. Ik had natuurlijk liever wat minder takken gezien én de fraai gespikkelde borstpartij in beeld gehad… maar het blijft natuur.
Het echtpaar Merel was ook weer van de partij, zij het duidelijk minder vooraanstaand dan voorgaande jaren.
Maar als ze er waren, dan waren ze ook direct erg aanwezig. Vooral de kleinere vogels wisten niet hoe gauw ze dan een veilig heenkomen moesten zoeken.
Datzelfde was het geval als de Houtduif (meestal één, maar soms ook twee) op bezoek was. Op zich hadden ze geen kwaad in de zin, maar ze zijn natuurlijk wel héél erg groot.
Hoezo, groot? Je kan toch ook gewoon uitzoomen?
Als ze langs kwamen, bleven ze lang – meestal érg lang – hangen. Dan was er verder even niets anders te beleven. Als het me te gortig werd, liep ik even quasi nonchalant langs de schuifpui en dan waren ze foetsie… voor zolang als het duurde. Hoewel je er fotografisch niet veel anders mee kunt dan een portretje maken, zijn eigenlijk best wel mooi…
We komen zo langzamerhand bij de leukere soorten. Een Roodborst valt daar voor mij toch echt wel onder. Dit jaar waren er voor het eerst twee verschillende: een paartje kennelijk, want ze verdroegen elkaar goed…
Een enkele keer waren ze ook samen op de voederplek, maar helaas is het me niet gelukt ze ook daadwerkelijk in één foto te vangen. Zo blijft er altijd nog wat te wensen…
Ook een erg mooie vogel is de Vlaamse Gaai, maar helaas niet zo populair bij andere bosbewoners. Bovendien net zo schuw als-ie brutaal is. Meestal gaat-ie er dan ook als een speer weer vandoor, vaak met een pinda als buit. Hier stond hij even rustig op de uitkijk op de dakgoot van de buurman.
Een Boomklever mag ik altijd graag zien. Vorig jaar liet die het afweten en dit jaar zagen we hem slechts één keer. Niet op de voederplek, maar vrij hoog in een hoge denneboom en óók nog eens onder slechte lichtomstandigheden (ISO3200!)
Maar dit soort foto’s vind ik desondanks leuker dan wanneer ze op de grond zitten met een zonnepit in de snavel.
Een onverwachte bezoeker: een Glanskopje! Geen primeurtje, maar nog nooit eerder op deze plek gezien.
Zoals misschien te zien is, heb ik tips van enkele van mijn volgers ter harte genomen en deze keer wat meer aandacht besteed aan het inrichten van de voederplek. Ik heb wat langer gezocht naar mooiere en zelfs ook wat dunnere takjes. Maar ja, soms gaan ze toch gewoon liever op een dikke tak zitten. Ik heb mijn best gedaan…
Last but not least was daar ineens een Grote Bonte Specht. Altijd een welkome en nog steeds bijzondere gast. Meestal zagen we hem hier wel, maar dan altijd ver weg en nooit op de voederplek (als ik het me goed herinner…).
Ik heb al vaak een Grote Bonte Specht gefotografeerd, maar bij sommige soorten kan je het gewoon niet laten. Al helemaal niet als het zo’n mooie jongen is.
Voor nu laat ik het hierbij. Naast de wat gewonere soorten kon ik in dit eerste deel toch ook wat zeldzamere of in ieder geval wat aansprekender soorten laten zien. Het derde deel van deze trilogie zal geheel gevuld worden met vinkensoorten, waaronder een paar hele mooie en zelfs ook weer een primeurtje. In deel twee komen heel andere zaken aan de orde. Hou het dus in de gaten. Tot zover dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
<Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog>
Yemrev Kiekt 