In mijn vorige blog kwam reeds een foto van een Drieteenstrandloper (DTS) voorbij. Een foto die gemaakt werd tijdens een strandwandeling bij zonnig weer, dus met hard licht. Enkele weken later was het minder zonnig en besloot ik, een tweede poging te wagen. Hoewel ook nu nog niet optimaal was het licht nu iets beter.
Ook nu weer komende vanuit de AWD besloot ik post te vatten ter hoogte van de noordelijke begrenzing van het strandreservaat Noordvoort. Daar heb je tegenwoordig wat minder last van wandelaars en zeker van wandelaars met honden. Laagwater was nét geweest, hetgeen als voordeel heeft dat je dan niet in het natte zand hoeft te gaan liggen én dat de gewenste fotomodellen – als ze er zijn – vanzelf jouw kant op bewegen. Toen ik bijna op mijn beoogde schietpositie was aangekomen kwam er een flinke groep DTSs voorbij rennen en ik stortte mij direct ter aarde.
Meestal ben je dan te laat, maar nu niet: ze bleven een beetje heen en weer rennen, soms wat verder weg, dan weer wat dichterbij en mijn schietgerei maakte overuren. Toen ik enkele honderden foto’s op de SD-kaart had staan, besloot ik het voor gezien te houden. Er zouden vast wel een paar geslaagde opnames tussen zitten, bovendien moest ik nog wat ruimte vrij houden voor Baardmannen…
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
De opbrengst aan geslaagde foto’s viel niet tegen. Na een kritische voorselectie bleven er nog bijna 90 foto’s over.
Na de tweede selectieronde stonden er nog ca. 40 klaar in de map voor dit blog, natuurlijk nog veel te veel.
Tenslotte waren het allemaal min of meer dezelfde foto’s: DTS op links, DTS op rechts, DTS min of meer frontaal. Er moest nog minstens de helft worden geschrapt.
Na veel wikken en wegen zijn er 18 foto’s overgebleven die dit blog hebben gehaald.
Hoewel het ontzettend drukke beestjes zijn, zit er niet veel actie in deze beelden. Af en toe werd er wat gegeten en dat was het dan.
Ik heb me in het verleden al vaker met deze beestjes bezig gehouden met steeds ongeveer dezelfde beelden als resultaat.
Toch trap ik er steeds weer in: als ik ze voorbij zie rennen, wil ik ze ook proberen te kieken. Door dat hoge bewegingstempo is dat dan ook een hele uitdaging. Een ieder die zich er ook aan gewaagd heeft, zal dat ongetwijfeld beamen.
Omdat er ter plaatse verder weinig andere mensen op het strand waren, bleven ze relatief lang bij mij in de buurt rondhangen, zodat ik er niet veel tijd aan kwijt was. Ik denk dat de hele sessie niet meer dan 12 minuten heeft geduurd.
Behalve dat het leuke beestjes zijn én blijven, weet ik er verder niets zinnigs over te vertellen. Vanaf hier gewoon maar alleen kijken.
Ah, de wind wakkerde hier even aan, hetgeen met wat opstandige veertjes voor wat variatie zorgde.
Met deze 18e DTS ben ik aan het eind gekomen van weer een enerverend blog. Hoewel ik er nu anders over denk, zou het mij niet verbazen als ik volgende winter gewoon wéér op een strand te vinden ben om mij met deze koddige diertjes te vermaken. We zullen het zien, u bent gewaarschuwd!
Voor nu een ieder weer dank voor het lezen en vooral kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
Yemrev Kiekt 