De lente schijnt onderweg te zijn… Hoog tijd voor het derde winterse blog over de Amsterdamse Waterleidingduinen. Deze keer slechts 5 ‘losse’ foto’s waarna de rest van deze post in beslag wordt genomen door de Krooneend. (Pato Corona in het Spaans?)
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
De ‘losse’ foto’s zijn allemaal gemaakt op dezelfde dag (5 februari), de laatste dag dat ik op zoek was naar Baardmannetjes, vergeefs. Hierna geloofde ik er niet meer in en ben ik er een maand lang niet meer geweest.
Het is hoogstwaarschijnlijk een afwijking, maar zolang daar geen medicijnen voor zijn let ik altijd op paddestoeltjes. Die zijn de hele winter wel te vinden in het duin, maar slechts een beperkt aantal soorten. De kleine lichtbruine stoeltjes, die ik altijd als Duinmosklokjes bestempel (tot iemand het tegendeel bewijst) en de iets grotere donkerbruine bolhoedjes die ik altijd Zandkaalkopjes noem, zie je het vaakst. Ik realiseer me dat ik in herhaling val, maar op de volgende foto staat de laatstgenoemde soort weer. Ik vond het wel en leuk triootje.
Wilde Zwanen heb ik deze winter maar sporadisch gezien, maar Knobbelzwanen zie je eigenlijk altijd wel. Soms ga ik er wel eens voor door de knieën…
De volgende zwam zie je maar zelden: de Peperbus. Het is me één keer eerder overkomen: een reusachtig exemplaar langs het betonnen kanaaltje, toen dat nog bestond (heimwee…). Deze was veel kleiner, slechts enkele centimeters hoog, en lag los op het mos tussen wat duindoorns. Ik kon hem daardoor op een wat mooier plekje neerleggen om deze foto te maken.
Tegen het eind van de dag ging een Blauwe Reiger voor me op de wieken. Ik wil dit jaar wat vaker proberen vogels in vlucht te kieken, dus maakte ik dankbaar gebruik van dit oefenobject.
Vlak bij ingang Panneland staat dit fotogenieke duo boompjes. Sinds een aantal jaren vrijstaand op een kale duintop. Het is een populair onderwerp voor menig fotograaf, dus origineel is het niet.
En dan nu de hoofdpersonen van dit blog: de Krooneenden. Met Brilduikers en Grote Zaagbekken vind ik dat toch wel de mooiste wintergasten in de AWD. Ze hebben de gewoonte om zich vooral in de Zwanenplas op te houden en dat is – zoals bekend – een lastige locatie. De plas wordt namelijk omzoomd door bijna eindeloze rietkragen en vaak zitten ze daar vlakbij. Dat wil zeggen: óf ver weg aan de overkant óf dichtbij en dan vrijwel onzichtbaar.
Deze eerste foto kon ik over de rietkraag heen maken. Niet ideaal, maar er was actie en dat vergoedde veel. Helaas was dit op één van de weinige dagen met soms zon en dus vrij hard licht.
Op de volgende twee foto’s zijn van later op diezelfde dag. Het licht was nu totaal anders geworden: somber en grijs. Ook weer over het riet heen, maar ook wél weer actie: ik geloofde mijn eigen ogen aanvankelijk niet, maar dit was een heuse paring. Ik wist niet dat ze dat hier, op hun winterverblijf, ook al deden. Kunnen ze dat niet gewoon thuis doen?
Het vrouwtje had veel moeite haar hoofd boven water te houden. Gelukkig hielp hij haar daarbij. Ik heb me daar nooit zo in verdiept, maar zo schijnt het altijd te gaan. Het liep verder allemaal goed af.
Op een andere dag was het licht iets beter, maar ook nu zaten ze aanvankelijk weer dicht onder het riet. Dit is allemaal sterk afhankelijk van de heersende windrichting.
Als de wind gunstig staat, begeven ze zich soms naar een plek op de plas waar ook één van de weinige mogelijkheden is om van laag standpunt te fotograferen, tussen het riet door. Later op de dag zaten ze redelijk in de buurt van die plek…
Inmiddels had ik mijn lage positie ingenomen en begon het wachten. Ze zaten dichtbij, maar nog wel achter het riet. Af en toe kwam er één achter het riet vandaan. Ik zat nu echter onbeschut en zodra er eentje in beeld verscheen, kon die mij ook zien en zwom dan snel terug.
Maar geduld is een schone zaak. Even kwam er eentje heel dichtbij én die bleef ook wat langer hangen. Ik zag direct mijn kans schoon.
Met de camera laag boven de waterspiegel kreeg ik de plaatjes die ik voor ogen had.
Het licht was inmiddels ook geworden zoals gehoopt. Bovendien kwam deze dichtbij genoeg om bijna niet te hoeven croppen. Wat een luxe!
Mooier dan dit kan het haast niet worden en dat werd het ook niet. Ik had inmiddels wel een tweede plek gevonden, waar een bijna even laag standpunt in principe mogelijk was. Bij een andere windrichting houden de Krooneenden zich daar dan graag op. Dat heeft echter nog geen fraaie beelden opgeleverd. Dat wordt misschien de volgende winter…
Een andere dag was de situatie enigszins vergelijkbaar met die van de vorige keer. Het verschil was dat ik vroeger op de dag ter plaatse was, zodat het licht wat minder zacht was. Bovendien werkten de Krooneenden aanvankelijk wat minder goed mee door niet dichtbij genoeg te komen. Wel was er actie in de vorm van verengewapper door dit vrouwtje.
Als ze zover weg zitten, wordt de rietkraag minder vaag en het geheel oogt dan rommeliger.
Maar ze voelden zich kennelijk wel meer op hun gemak en gingen lekker hun gang. Een duikende dame en een happende heer.
Maar dichterbij wilden ze vooralsnog niet komen.
Een half uurtje later was dat kortstondig wel het geval. De achtergrond vervaagde en de nadruk kwam daardoor meer op het onderwerp. Ook was het licht wat zachter geworden en dat leverde meteen weer een fraaiere plaat op, al zeg ik het zelf.
Hij zwom echter snel door naar veiliger oorden, dus verder weg. Inmiddels zij aan zij met een dame. Ik koos hier voor de scherpte op het oog van de dame, want dames gaan uiteraard vóór.
Allebei was onmogelijk (vooral i.v.m. de achtergrond) en mannetjes met scherpe ogen had ik toch al genoeg. Tot besluit van deze serie een dame Krooneend.
Dit was het voor deze keer. De Krooneenden zijn inmiddels weer vertrokken, net als de andere wintergasten. Het heeft me echter een aantal platen opgeleverd waar ik persoonlijk wel in mijn sas ben. Dit smaakt naar meer…
Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Nog één AWD winterblog te gaan met daarin aandacht voor mosjes. Wie weet tot een volgende keer. Hou je haaks, sterkte met thuisblijven en blijf gezond.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
Yemrev Kiekt 