Nadat in deel 1 de zwemvogels voorbij zwommen en in deel 2 de steltlopers voorbij wandelden, is het in het laatste deel van de Balgzandpolder-trilogie de beurt aan de niet nader ingedeelde restvogels: lepelaars, visdiefjes, een kievit en een witte kwikstaart.
< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>
Er zat een grote groep lepelaars op grote afstand van de hut. We hadden gehoopt dat ze in de loop van de dag even wat dichterbij zouden komen, maar daar hadden ze duidelijk geen zin in. Ze stonden daar wel best, zo met z’n twintigen. Een beetje tegen beter weten in toch maar wat plaatjes geschoten. Als het licht nét even wat beter was en je niet te veel cropt, geeft het toch nog wel een aardig beeld; voor de volledigheid mogen ze niet ontbreken.
Ongeveer recht tegenover de hut, helemaal aan de overkant van de plas, werd er door een enkeling een bad genomen:
Wat zich wél pal voor onze neuzen afspeelde was een tafereeltje met twee visdiefjes, waarvan niet helemaal duidelijk was wat er nou precies gaande was. De eerste die landde, vermoedelijk een mannetje, had een visje in de bek. Een zeenaald, familie van het zeepaardje:
Al snel landde nummer twee en het leek er even op of er een visoverdracht zou gaan plaatsvinden, een bij veel vogels voorkomend ritueel tijdens de paringstijd. Hij deed zijn best, maar zij had kennelijk geen belangstelling voor dit visje. Misschien was het te min: nou is een zeepaardje natuurlijk ook wel een raar visje…
Snel gaat ze er weer vandoor, hem achterlatend met visje. Wat daar verder van geworden is, is me even ontschoten.
Een klein halfuurtje later kwam er nogmaals een visdiefje langs; dat laten ze altijd duidelijk horen:
Nog één plaatje van deze mooie soort. Recht van achteren, met die v-vormige staart, vond ik wel een mooie pose:
Zo af en toe kwam er ook een kievit buurten. Of het steeds dezelfde was, zou ik niet durven zeggen, maar het was – met dat fraai gekleurde verendek – een welkome afwisseling. Lopend langs de waterlijn:
Of op de uitkijk op het strandje:
Eén min of meer gelukte foto van en wegvliegactie:
Een kievit blijft natuurlijk een weidevogel: in het gras rechts van de hut leverde dat meteen een heel ander plaatje op:
Maar er was ook actie, in de vorm van badderen en poetsen. Dat eerste ging er uiterst grondig aan toe:
Het enthousiasme en plezier straalde er werkelijk vanaf:
Een bad wordt natuurlijk gevolgd door uitgebreid poetsen van de veertjes. Nu valt des temeer op hoe kleurig een kievit eigenlijk is:
Goed voorbeeld deed goed volgen, want ook een regelmatig langskomende witte kwikstaart kon het niet laten. Dit beestje – het kunnen er ook meerdere geweest zijn… – liep bijna continu heen en weer langs de waterlijn, op zoek naar voedsel:
Een enkel keertje had hij geluk (en het rupsje enorme pech):
Zoals gezegd, ook deze vogel ging in bad, maar pas toen ’s middags eindelijk het zonnetje even doorbrak. Zal ik wel of zal ik niet?
De eerste duik is altijd het moeilijkst:
Ook hier weer met volle overgave, de spetters vlogen daarbij hoog op:
Zo… dat was nodig en even best lekker:
Na het badderen werd ook hier weer uitvoerig gepoetst. Het leverde honderden plaatjes op, waarvan hier een kleine selectie:
Af en toe zorgde de op de golven schijnende zon voor een beetje blingbling in de achtergrond. Had ik eigenlijk best vaker willen zien.
Bad- en poetsscènes zijn altijd leuk en leveren soms komische beelden op. Dit waren dan ook enkele hoogtepunten van deze dag. Het zou voor de afwisseling nog leuker geweest zijn als ook de gele kwik – die twee hele tellen voor de hut verscheen – wat langer gebleven was, maar ja: je kan niet alles hebben en we mogen toch al niet klagen. Tot besluit nog een portretje van de witte kwik. Hij kwam soms zo dicht onder de hut dat uitzoomen noodzakelijk was, maar dat deed ik hier duidelijk niet.
Waarmee ik aan het eind ben gekomen van de serie blogjes over een dagje vogelhut in de Balgzandpolder. Veel vogels, veel foto’s, veel uitzoekwerk, veel nabewerking, maar – hoewel het weer beter had gekund (maar ook veel slechter!) – toch een zeer geslaagde en vooral gezellige dag. Bedankt voor het lezen en kijken en wie weet tot een volgend blog.
Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.
Yemrev Kiekt 