Ieder voorjaar gebeurt het weer: de natuur ontwaakt langzaam uit zijn winterslaap. En elk jaar steeds in dezelfde volgorde: eerst is de winterakoniet aan de beurt en al snel volgen sneeuwklokje, krokus, speenkruid en de hele rest. Het is een bekend verschijnsel en hoewel je steeds vaker hoort roepen dat alles steeds eerder in bloei schiet, heb ik die indruk – nog – niet. In mijn jeugd staken de eerste sneeuwklokjes ook al eind december-begin januari de kop op. Ik zie ze nog zo staan in onze achtertuin.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
Zelfs na deze zachte winter lag ik pas half februari voor de sneeuwklokjes op de grond! Het was aan het eind van een middag in het Bennebroekse buurtbosje, 10 minuten lopen van huis. Als het een beetje meezit kan je daar op bepaalde plekken in het licht van de ondergaande zon een fraaie bokeh krijgen.
Het zonlicht was deze keer een beetje teveel aan de bleke kant naar mijn smaak. Veel tijd heb je niet, want de zon zakt snel en het wordt al gauw te donker.
Jammer dat het dit jaar niet van sneeuw gekomen is, want dat maakt het allemaal net wat spannender. Verder is het dit jaar – als gevolg van het vele prutweer – bij één poging gebleven…
Een weekje later. Tijdens een kort rondje door het Groenendaalse Bos vond ik de eerste Bosanemoon, een blauwe nog wel.
En één losse Krokus. Soms heb je niet meer nodig.
Half maart besloot ik vroeg in de ochtend een rondje Elswout te doen, met als hoofddoel de Bosanemonen. Maar of de duvel er mee speelt, was het ook dit keer weer beroerd gesteld met het licht. Van de beloofde bewolking was weinig te bekennen en de zon scheen dat het een lieve lust was. Uit eerdere ervaringen wist ik al dat het nu – zeker met de Bosanemonen – niets zou worden.
Eerst maar eens wat proberen met een andere soort in combinatie met de nog aanwezige dauwdruppels. Ik had hier hoogstwaarschijnlijk Vingerhelmbloem voor de lens, maar dat is op de eerste foto niet goed te zien. Holwortel zou ook nog kunnen.
De zon scheen en er waren dauwdruppels. Vaak goed voor veel bling-bling. Helaas wilde dat deze keer niet lukken.
Op de volgende foto is vrij duidelijk te zien dat het hier om een Vingerhelmbloem ging (de handvormige schutblaadjes).
Toch probeerde ik nog wat met de aanwezige Bosanemonen. Veel waren er nog niet en er eentje vinden die niet fel door de zon beschenen werd, was niet eenvoudig.
Terwijl ik hier mee bezig was, stopte er een wagentje met daarop – kennelijk – een boswachter: of ik op de paden wilde blijven! Ik weet dat het hier niet toegestaan is van de paden af te gaan en daar is wat voor te zeggen, maar ja… óp de paden is niet veel te zien, laat staan te fotograferen.
Ik zou me de rest van de ochtend verder goed gedragen, min of meer. Een heel klein beetje naast het pad zou toch niet zo erg zijn? Gelukkig hadden de boswachters het vandaag erg druk met het opruimen van omgewaaide bomen. Het gezaag was dan ook niet van de lucht! Ondertussen vond ik een toch nog een goede combinatie van licht, water en kleur.
Madeliefjes zijn niet perse voorjaarsbloeiers te noemen. Ze bloeien bijna het hele jaar door en worden door natuurfotografen volgens mij ietwat ondergewaardeerd. Als ze nog niet wakker zijn, is dat eigenlijk wel terecht.
Vanaf hier begon ik een beetje te rommelen met een boterhamzakje voor de lens, om zodoende hopelijk wat zachter beelden te krijgen, Ik denk dat dat met de volgende twee foto’s van een Vingerhelmbloem redelijk gelukt is.
Sleutelbloemen bloeiden al volop, maar dat zijn geen makkelijke planten. Deze compositie vond ik wel aardig, maar toch weer teveel zon. Soms helpt een plastic zakje niet.
Even tijd voor een zijpaadje. Een paar omgevallen dikke bomen waren rijkelijk begroeid met mos en dat mos was weer rijkelijk voorzien van dauwdruppels. Altijd leuk om even wat mee te rommelen.
Twee sporenkapsels samen in één druppel gevangen. Een focusstack van 22 opnames.
Ook leuk was deze: een dikke druppel hangend aan een sporenkapsel, met daarin het spiegelbeeld van een ander.
Hoe de volgende precies in elkaar steekt, weet ik niet meer. Het lijkt een druppel op drie sporenkapsels van bovenaf gefotografeerd (de steeltjes zijn niet zichtbaar). De druppel werkte hier als een vergrootglas.
Een andere uitsnede van dezelfde foto. Omdat ik er niet van overtuigd ben of het stukje mos linksonder in beeld iets toevoegt.
Weer terug naar de voorjaarsbloeiers: een laatste krokus van Elswout.
Terug fietsend naar huis kwam ik door Leyduin, waar ik in de berm veel bloeiend Speenkruid aantrof. Ook hier mag je niet van de paden, maar zolang niemand het ziet… Eerst nog even met het boterhamzakje.
Daarna gooide ik het over een andere boeg en sloeg aan het experimenteren met een stuk aluminiumfolie, een zaklamp en wat rommel voor de lens. Steeds met dezelfde twee bloemen die op redelijk goede afstand van elkaar stonden.
Het was nog een heel gedoe. Je komt handen tekort, ondanks dat ik een derde hand bij me had in de vorm van een buigzame veer met aan beide kanten een klem. Die bleek echter veel te stug om handig te zijn.
Even een donkere belichting geprobeerd. Dat vond ik ook wel wat hebben.
Ik had al eens eerder met aluminiumfolie geëxperimenteerd, maar dat spul is eigenlijk te licht (waait zo weg) en ook erg ‘scheurbaar’. In plaats daarvan wilde ik eens proberen of met een aluminium windschermpje dat we vroeger tijdens het koken op de camping gebruikten dezelfde effecten te bereiken waren. Het werkte wonderwel. Wel wat zwaarder om mee te nemen, maar veel prettiger om mee te werken.
Het op de goede manier belichten van de alu-folie met de zaklamp was nog de meest kritische stap in het geheel. De effecten waren soms heel verrassend, maar vaker toeval dan bewust.
Er zijn nogal wat variabelen in het spel en er moet duidelijk nog veel geoefend worden, met name ik de vrije natuur. Thuis is het allemaal net iets eenvoudiger uitvoerbaar. Het krijgt dan ook vast nog wel een vervolg.
Tot zover dit eerste voorjaarsblog. Er zit hoogstwaarschijnlijk nog genoeg in de pijplijn om een tweede blog te componeren. Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK
Yemrev Kiekt 