Het zal niemand ontgaan zijn: het paddestoelenseizoen van 2019 was fantastisch! En nog is het niet ten einde. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ben in de maand oktober 15 keer met de camera op stap geweest om paddestoelen te kieken. Zo ongeveer om de dag dus. Meestal een uurtje of twee, maar ook wel veel langer. De opbrengst aan foto’s is dan ook groot, erg groot. Aangezien ik tegenwoordig bovendien van de meeste zwammen focusreeksjes opneem (11 opnamen of een veelvoud daarvan), kwam ik op enkele dagen met een dikke 2000 plaatjes thuis.
Dat hield in dat ik me de tussenliggende dagen ook niet hoefde te vervelen. Na eerst alle mislukte, tegenvallende of anderszins onbruikbare foto’s verwijderd te hebben, de resterende RAW-bestanden ontwikkelen en converteren naar JPG. Vervolgens focus stacken, nog wat nabewerken en de resultaten nogmaals kritisch bekijken. De foto’s waar ik dan nog steeds tevreden mee ben omzetten, voor het web. Het lijkt wel werken, maar je hoort mij niet klagen, hoor…
Zes van mijn uitstapjes gingen naar het dicht bij huis gelegen Heemsteedse wandelbos Groenendaal en dat leverde dan ook het meeste materiaal op. Aanvankelijk had ik het plan om één blogje te wijden aan de paddestoelen van de maand oktober, maar dat ga ik bij lange na niet redden. Nog meer weg selecteren dan ik nu al gedaan heb, kan en wil ik niet. Er zullen dan ook meerdere oktoberzwammenblogs volgen, te beginnen met twee afleveringen vanuit Groenendaal. Dit is deel 1.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
Het Kleverig Lindebekertje is een uiterst zeldzame verschijning in paddestoelenland, maar niet in Groenendaal. Op sommige horizontaal liggende lindes zie je ze massaal. Meestal alleen in imperfecte vorm (staafjes); de perfecte vorm (zwarte schoteltjes) heb ik pas één keer gevonden, maar niet dit jaar. Ik heb ze al diverse keren gefotografeerd, maar steeds met tegenvallend resultaat. Over deze foto ben ik echter redelijk tevreden.
Hazepootjes heb ik dit jaar niet gevonden, hoewel je dat bij het zien van de onderstaande foto misschien niet zou zeggen. Jammer, want het is een fotogeniek zwammetje. Vermoedelijk is dit echter een andere inktzwammensoort, maar hij doet er niet veel voor onder.
De zwak giftige Gele Knolamaniet is familie van o.a. de meer giftige en ook meer bekende Vliegenzwam en ook van de uiterst giftige Groene Knolamaniet. Het juist determineren is vaak moeilijk en het eten ervan is en blijft dan ook een riskante zaak. Lekker laten staan dus. Ik ben sowieso een tegenstander van paddestoelen plukken: laat anderen er ook van genieten!
Bijna alle paddestoelen doen/deden het goed dit jaar. Dat geldt zeker voor de Amethystzwam. Ik zag er zeer veel en dat er dan ook wat vaker een leuk exemplaar of een leuk stelletje tussen zit, is dan ook niet vreemd. Het is met deze soort zo, dat ik ze eigenlijk alleen leuk vind als ze heel jong zijn, zoals op de volgende foto, of als ze al op leeftijd zijn en met omgekrulde hoedrand hun fraaie lamellen tonen. Bovendien moeten ze natuurlijk de mooie rodekool kleur hebben en dat was – ondanks het vele vocht – niet altijd het geval. Hier wel. Het spinnetje was een leuke bonus!
De volgende zwammen staan in een groepje, dus het ligt voor de hand dat het een Bundelzwammensoort is, maar welke zou ik niet weten.
Hoe fijn is het dat je ook af en toe een soort tegenkomt die géén problemen oplevert met de determinatie. De Vliegenzwam is er zo één, de Porseleinzwam ook en natuurlijk de Geweizwam.
Met aardsterren kan je nog wel eens de mist in gaan, maar de Gekraagde Aardster is niet zo’n vaag type, meestal. Andere soorten zie ik trouwens helemaal nooit…
De volgende ken ik niet. Vermoedelijk Mycena’s, maar wat maakt het uit als ze er mooi bij staan.
Op zich weer een makkie: de Gele Trilzwam. De kleur zou je nog op het verkeerde been kunnen zetten, maar dat is deze niet gelukt. Als ik ze al eens fotografeer is het resultaat meestal tegenvallend, maar deze keer kan het ermee door.
En dan nu één van de – in mijn ogen – hoogtepunten van dit seizoen tot nu toe. Een foto die bij toeval is ontstaan en waar geen enkele trucage bij aan te pas is gekomen.
Ik zag deze eenzame Mycena op een met mos begroeide, liggende boomstam staan. Dan wil ik nog wel eens door de knieën gaan om te zien of daar muziek in zit. Als in de achtergrond mooie bokeh lichtbollen verschijnen, dan zoek ik nog even verder, naar een mooie compositie bijvoorbeeld. Wat hier gebeurde weet ik niet precies, maar de ingrediënten bestonden uit tegenlicht van een nog redelijk laag staande zon dat door de nog nat van de regen zijnde bladeren viel. In sommige bollen ontstond een wonderlijk kleurig schouwspel dat doet denken aan wat ontstaat als je met licht en druppels op een CD speelt.
Nu alleen nog even een beetje schuiven met de camera om de paddo in de disco te krijgen. Dat was nog best een gedoe, want ietsje teveel omhoog of omlaag en de kleuren verdwenen, maar voilá! Soms, heel soms, komt alles op het juiste moment op de juiste plaats bij elkaar.
Niet al mijn foto’s zijn even kunstzinnig, helaas. Ik zou dat wel willen, maar dat zit er gewoon niet in. Gelukkig vind ik het ook een uitdaging om een mooie registrerende foto van een bijzondere soort te maken, hoewel dat laatste niet eens per se noodzakelijk is. De kleinste soorten, de slijmzwammen, zijn dan de grootste uitdaging. Het probleem is echter, dat ik die zo weinig zie. Het goed zoeken en kijken is kennelijk een vak apart en ook dat moet ik nog leren. Gelukkig ben ik nog jong, dus wie weet komt dat nog.
De volgende soort kon ik pas fotograferen nadat ik erop was gewezen door een nieuwe FB-vriendin. Een dorpsgenoot die ik bij toeval ontmoette in de Paddestoelen Groep Nederland. Het zijn minieme gele spikkeltjes op een stuk dood hout, honderden bij elkaar. Hiervoor moest alles uit de kast gehaald worden om goed te zien wat het was. Tussenringen, voorzetlens en uiteraard weer focus stacking. Het bleken kleine, gele, gespikkelde, schijfvormige zwammetjes dus de naam Geel Spikkelschijfje lag voor de hand. Waarneming en andere deskundigen kunnen dat helaas niet bevestigen, dus dan houdt het op.
Eveneens met dank aan genoemde FB-vriendin vond ik die dag voor het eerst een Oorlepelzwammetje. Al jaren had ik daar naar gezocht, vooral tijdens herfstvakanties op de Veluwe en nu liggen ze zomaar zowat bij me op de stoep. En nog wel met een extraatje in de vorm van een aanhangend spinnetje…
Het bijzondere van Oorlepelzwammetjes is, dat de steel niet gecentreerd onder de hoed zit, maar aan de zijkant en dat er geen plaatjes of buisjes onder zitten, maar stekeltjes. Vooral dat laatste maakt het niet zo moeilijk om de zich onder de hoed schuil houdende spin een verSTEKELing te noemen…
Net als met zoveel dingen is het met Oorlepelzwammetjes: zodra je er eenmaal één hebt gezien, zie je er steeds meer. Niet erg, want ze zijn leuk om te fotograferen.
Voor Eikelbekertjes idem dito: die zag ik twee jaar geleden voor het eerst in Leyduin en nu vond ik ze ook in Groenendaal. En ook deze kan ik nauwelijks weerstaan.
Een Mycena die uit een beukennoot omhoog schiet zou zomaar Beukennootmycena kunnen heten… Ik geloof dat dat nog waar is ook!
Een Geweizwammetje met zweetdruppels (guttatie) onder zijn oksels…
Zomaar weer een kleine witte Mycena in het mos. Soms heb je geluk als je kijkend door je lens een dergelijk tafereeltje ziet. Niks meer aan doen en indrukken maar die ontspanknop.
Zoals voor vele zwammensoorten was het ook voor de koraalzwammen een goed jaar. Ik zag er tenminste heel veel. Ik vind ze altijd leuk om te zien, maar om ze mooi vast te leggen, is nog niet zo makkelijk. Ik heb daar tenminste best moeite mee. Vaak probeer ik het even, maar meestal zie ik al gauw dat het weer niks gaat worden. De twee nu volgende plaatjes kunnen wel door de beugel…
In Groenendaal ligt een enorme dikke omgevallen beuk, waarop dit jaar wel zes Pruikzwammen bloeiden. Deze beuk lag ver van de paden af maar de zwammen waren van afstand goed te zien. Als ik stiekem van de paden af ga om de zwammen te kieken, waarom zouden vandalen dat dan ook niet doen om ze van de stam af te schoppen? Of wat dan ook. In ieder geval waren er na een week al twee verdwenen. Gelukkig kon ik nog een paar plaatjes maken.
Omdat je met een dergelijke soort niet veel anders kan dan een registrerend plaatje maken, probeer ik ook nog wat met een detailopname.
Op dezelfde zwam ontdekte ik ook nog een klein groepje Beukenkorrelkopjes. Die neem ik dan natuurlijk gelijk even mee. Een leuke bijvangst!
Over bijvangst gesproken! Een andere stam, een andere zwam. Geen idee welke soort, maar dat doet er hier ook niet doe. Het ging hier om het Springstaartje. Leuke mini-beestjes die ik altijd hoop tegen te komen, maar ik zie ze bijna nooit. Meestal is het – net als hier – weer bijvangst en zie ik pas thuis op de PC dat ik er één gevangen heb…
Een andere stam, een andere zwam. Alweer, maar deze keer ken ik de soort wél: de Zalmzwam. Elk jaar zie ik ze weer op dezelfde plek, maar voor het mooie steeds weer te laat. Ze zijn namelijk het mooist als ze nog klein zijn. Volgend jaar weer nieuwe kansen, het staat in mijn agenda! Extra moeilijkheid is dat de plaats waar ze liggen bijna onbereikbaar is geworden door een hoge houtwal er omheen. Het lijkt bijna met opzet gedaan (want je mag niet van de paden af…!)
Aan de ene kant lijkt het of het de goed bedoelende paddestoelenkieker moeilijk wordt gemaakt, aan de ander kant worden er voor ons ook weer nieuwe houtwallen en boomstammen neergelegd. Op zo’n nieuwe stapel boomstammen zaten dit jaar bijvoorbeeld al veel Waaiertjes.
Voor de afwisseling weer eens een vaag sfeerplaatje: Mycena op mos.
De Oranje Aderzwam: de meeste mensen lopen er zo aan voorbij, maar voor mij blijft het een uitdagende soort. Vraagt ook om focus stacking, 18 opnames deze keer.
Net als bij de meeste levende wezens zijn ook de jeugdige paddestoelen het mooist om te zien, maar voor sommige soorten geldt dat niet of minder: hoe ouder hoe mooier. Je moet het alleen wel willen zien. Een paar grote exemplaren stonden dicht tegen elkaar met omgekrulde rand hun lamellen te showen. Dan hebben ze aan mij een goeie, want ik ga direct voor ze op de knieën. Het wordt niet altijd wat, maar deze keer vond ik de resultaten best geslaagd.
Een Geel Hoorntje, een beetje viezig exemplaar. Waarschijnlijk daarom ook helemaal alleen. Verder geen commentaar.
Ik sluit dit blog af met dezelfde soort als waar ik mee begon: het Kleverig Lindebekertje (Holwaya mucida). Op de eerste foto een bescheiden groepje, deze keer een opdringerig peloton dat vlak voor mijn lens ging staan. Ach ja, als ze dan zo graag op de foto willen, wie ben ik dan om dat niet te doen?
Dit was het dan voor deze keer. Deel twee zal spoedig volgen. Een ieder weer dank voor het lezen, kijken en reageren. Tot een volgende keer.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Yemrev Kiekt 
Ha Dick,
het was weer een genot én voor mij heel leerzaam om dit blog te bekijken. Leuk opgebouwd ook, met begin en eind de kleverige lindebekertjes, maar toch twee verschillende beelden.
Vraagje: waarom zou jouw hazenpootje hier (prachtfoto trouwens) geen echt hazenpootje zijn?
Je discozwam is top en die oorlepelzwammetjes zou ik graag ook nog eens tegenkomen.
Hartelijke groet, Corrie
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet het ook niet zeker, hoor Corrie, maar ik vond de kleur van de bovenkant van de hoed te bruin en ze stonden op een plaats waar je ze niet zou verwachten…
LikeLike
Tijdens het scrollen dacht ik .. ga niet kiezen welke ik het mooist vind. Dat heb jij immers al zelf gedaan en kan alleen maar beamen dat ze heel mooi zijn. Toch springen er wel een paar tussenuit die nog een tikkeltje mooier zijn dan de rest en met name de verstekeling is echt geweldig. Conclusie is wel dat ik mijn eigen paddo’s de prullenbak ga ingooien want die stellen helemaal niks voor na het zien van deze serie lol 🙂
De rest wat nog komen gaat zal ik veel later pas bekijken want ga een tijdje de zon opzoeken.
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick,
Ik sta er werkelijk versteld van wat jij daar allemaal vindt in dat bos. Ik zie die variatie aan paddenstoelen nooit omdat ik op de eerste plaats geen kenner ben en er waarschijnlijk ook zo aan voorbij loop. Maar ik denk toch ook dat daar de soortenrijkdom een stuk groter is dan hier in de regio. Prachtige opnames van prachtige soorten, zoals die lindenbekertjes en de oorlepelzwam. Ik heb er nog nooit een gezien, maar als ik die tweede tegen zou komen zou ik meteen aan een hazenpootje denken. Paddenstoelen lenen zich m.i. uitstekend voor kunstzinnige fotografie, jij geeft er een aantal mooie voorbeelden van. Ik probeer het af en toe ook, maar kom tot de conclusie dat het niet meevalt om aansprekende opnames te maken. Heel bijzonder die “discozwam”, zou dat misschien lens-flare kunnen zijn. De mooiste aanwijzen is moeilijk, maar ik vind je oorlepelzwam op nr, 12 een hele mooie en zeker ook je kunstzinnige beelden, maar je waaiertje krijgt van mij de hoofdprijs.
Groeten,
Ad
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick,
Ik begin direct met de discozwam. Ik had niet verwacht dat je wel eens experimenteerde met een cd, licht en water, al herken ik het kleureffect wel. Een paddo de disco in krijgen is volgens mij niet ongebruikelijk of bedoelde je toch disc? Hoe dan ook, een superplaat.
Wat een bijzondere soorten heb je gevonden en wat een schitterende platen hebben ze opgeleverd. Bij mij is het er niet van gekomen het oorlepelzwammetje op te zoeken. Nu ik jouw beelden zie denk ik, HELAAS. Pruikzwammen, geweizwammetjes, mycena’s, waaiertjes, zalmzwammen, beukenkorrelkopjes, ik heb ze er allemaal gevonden. Van een aantal vond ik mijn plaatjes niet mooi genoeg, van anderen zal je binnenkort wel zien wat ik ervan gemaakt heb. Dit was in ieder geval de moeite van het kijken helemaal waard.
Groet, Kees
LikeLike
Hallo Dick, Ik heb nog net niet met open mond je foto’s zitten bekijken. Wat zijn ze weer mooi, je geduld straalt er van af. Ik weet niet welke foto mooier is dus laat ik het hierbij. Mijn complimenten, die krijg je wel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Dick, ongelooflijk wat een soorten! Ik vind het oorlepelzwammetje echt heel mooi (gefotografeerd) en het disco-effect is ook heel erg leuk. De wazige, mysterieuze foto’s houd ik ook zeker van. En wat je schrijft over mooie registerende foto’s klopt ook, het hoeft niet altijd creatief (en daardoor soms onherkenbaar) te zijn. Leuk dat je dit allemaal zo dicht bij huis kon vinden. Ik ben benieuwd naar deel 2.
Groetjes,
Marianne
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterende serie, wat een mooie soorten. Veel zou ik zelf ook nog graag eens vastleggen, zoals het hazepootje of het waaiertje. De oorlepelzwam lijkt wel een vleesetend plantje…
mooie zwammen blog, ik heb dat toch te weinig gedaan deze herfst.
groetjes Ghita
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterend!
Wat heb je veel gezien, en zo mooi!
Prachtige foto’s.
LikeGeliked door 1 persoon
Slik!!!!!! Slik!!!!!! wat een pracht en praal laat je weer zien Dick en ohwwwww…… als je mijn kleur eens kon zien! Ik zie hier de meest mooie en aparte zwammetjes voorbij komen en dan ook nog eens zo mooi gefotografeerd. Dat oorlepelzwammetje is vele malen mooier dan de dag waarop wij ze zagen (of komt die daar ook vandaan??!!??)
Waaiertje, springstaartje kleverig lindebekertje en ga maar door. Echt…. zo gaaf en zo mooi dit. Mijn complimenten.
Groetjes, Helma
LikeGeliked door 1 persoon
Allemaal Groenendaal, Helma. Zie titel…,,😎
LikeLike
Geweldig! Stuk voor stuk zo mooi gefotografeerd! Respect
LikeGeliked door 1 persoon
Tsjonge, wat een opbrengst Dick en dan heb je ook nog een deel2. De absolute ster is natuurlijk de discozwam. Geweldig gefotografeerd. Maar de rest maakt mij ook weer duidelijk dat ik hier eigenlijk eens aandacht aan moet gaan besteden. Maar als ik lees dat het een enorme hoeveelheid werk voor jou is om alles te verwerken, dan denk ik dat ik nog een aantal jaartjes moet wachten. Ik zou bijna medelijden met je krijgen. Zoveel van je vrije tijd wordt opgeslokt door je hobby. Zo zielig voor je 😉
Prachtig blogje Dick, met hele fraaie resultaten.
Groet,
René
LikeGeliked door 1 persoon