Na in de afgelopen jaren eindeloze rietkragen en – velden te hebben afgestruind, is het me dit jaar eindelijk gelukt: Baardmannetjes fotograferen. Twee keer had ik zelfs een hele dag vergeefs in de Rietputten bij Vlaardingen rondgelopen. De laatste jaren zocht ik ze dichter bij huis, helaas ook steeds vergeefs. Tot afgelopen winter. In een poldergebiedje ergens in het midden van Noord-Holland, waar je overigens ook mooi kan wandelen. Zo gezegd zo gedaan.
Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!
Ook daar was ik al eens eerder geweest, maar medio januari van dit jaar was het dan eindelijk raak. De eerste keer dat we ze daar zagen, lieten ze zich langdurig zien, maar helaas voor het goede iets te ver weg. Bovendien in hinderlijk tegenlicht, maar toch.
Mag ik u even voorstellen: mijn eerste heer Baardmans…
… en gelijk ook maar mevrouw Baardmans. Eigenlijk dus een Baardmannetjevrouwtje, maar dat klinkt zo gek, bijna genderneutraal…
Het was een flinke groep, we schatten een stuk of 10-12. Aan de ene kant prettig, want dan heb je een beetje keus; aan de andere kant lastig, want je kiest vaak verkeerd. Ik tenminste wel.
03 Baardman 
04 Baardman
Ze gedroegen zich typisch des Baardmans in de winter. Omhoog klimmend in de rietpluimen om zich daar tegoed te doen aan de zaden. Soms kwam de hele groep in beweging om een stukje verderop opnieuw te beginnen.
Zoals gezegd zaten ze tamelijk ver weg. Bovendien stond er aardig wat wind en de pluimen – al of niet met Baardman – zwiepten flink heen en weer, hetgeen het scherpstellen er niet makkelijker op maakte. Ik kwam dan ook thuis met heel veel kandidaten voor de prullenbak.
06 Baardman 
07 Baardman
Toch hield ik nog genoeg foto’s over waar ik redelijk tevreden over was. Vooraf had ik er voor getekend. Aan de andere kant smaakte dit naar meer en moest het natuurlijk beter kunnen.
Een week later deed ineens Koning Winter zijn intrede in Nederland en verraste ons met een witte wereld. Dat nodigde uit tot het maken van winterwandelingen, te beginnen met in de AWD (blog volgt weldra…).
Maar ook in de buurt van Graft-De Rijp, in De Schermer, hadden we een rondwandeling gevonden, die ons wel mooi leek om onder deze omstandigheden te doen. En daar zagen we Co, genoemd in de titel van dit blog. Nou zou het leuker zijn geweest als Co van achteren Nijn had geheten, maar vandaag moesten we het doen met zijn neef Haas.
Onderweg werden we nog overvallen door een sneeuwbui, maar tegen de tijd dat we weer huiswaarts zouden gaan, begon het steeds meer op te klaren. We besloten nog een keer een poging te wagen op de Baardman-stek. Het lag tenslotte bijna op de route en zo tegen de avond zou het licht er vast beter zijn…
10 Baardman 
12 Baardman
We zagen in de verte al iemand met een telelens staan, ongeveer op de plek waar we ze de vorige keer ook hadden gespot. We hadden weer geluk: ze waren er weer en bovendien een flink stuk dichterbij.
Dichtbij genoeg om sommige foto’s verantwoord te kunnen uitsnijden.
Het waaide vandaag amper en het licht was inderdaad een stuk beter dan vorige week. Nog een uurtje later en het zou perfect geweest zijn, maar helaas zat dat er niet in.
14 Baardman 
16 Baardman
Na een kwartiertje doken ze ineens naar beneden en lieten zich niet meer zien. Wél horen.
Na een half uurtje gaven we het op. Kennelijk waren ze volgevreten aan het uitbuiken. Gelukkig hebben we de foto’s nog…
Hoewel ik over deze foto’s natuurlijk niet mag klagen, bleef het toch kriebelen. Ik wist ze nu te vinden en een mooie foto van een vrouwtje had ik de tweede keer niet kunnen maken. Bovendien kan het altijd nog beter…
Half februari leek het ineens wel voorjaar en voordat het te laat was, deed ik nog een derde poging. Zonder succes, maar je kan ook niet alles hebben.
Gelukkig liepen er hier – naast veel schapen – ook een paar Schotse Hooglanders rond. Achter een hek, dus dan durf ik wel een poging te wagen een close-up te maken.
En dat is dan Co nummer twee en dit is zijn neus.
En de Baardmannetjes? Die zitten er nog steeds, dus misschien ga ik binnenkort nog eens een poging wagen. En anders volgend jaar weer, want er is nu ook heel veel anders te zien…
Dit was het. Een ieder weer hartelijk dank voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog.
Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL
Yemrev Kiekt 
Wat een ongelooflijk mooi vogeltje!
LikeGeliked door 1 persoon
Het zijn zulke mooie vogeltjes. Ik heb ze ook ooit één keer gezien en gefotografeerd. Prachtige foto´s, ze zaten best wel mooi vrij en zeker in de tweede serie mooie rustige achtergronden.
LikeGeliked door 1 persoon
Een jaloers makende serie vam de Baardmannen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Een zeer geslaagde serie over de baardmannetjes, zou er ook jaloers op kunnen zijn. Dat de neus van de Schotse Highlander zo een mooi fotogeniek onderwerp was had ik nooit verwacht. Meestal gaat het over de neus van een Egyptische dame .
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick, Ik had deze Post al ff zien staan en dacht, dat ga ik niet leuk vinden…of liever gezegd te leuk!! Wat een heerlijk vogeltje en heerlijke platen. Vooral de serie na de eerste Co, zijn om te kwijlen. Erg jaloersmakend hoor, pffft! He neusje van de tweede Co mag er ook zijn.
Groetjes,
Maria
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick,
Baardmannetjes behoren tot de vogels die ik nog nooit gezien hebt. Je snapt dat ik een beetje jaloers ben dat je zo’n prachtige serie hebt kunnen maken. Het zijn schitterende vogels die je fraai in beeld gebracht hebt. Ik ben een enkele keer in de buurt van de vogeltjes geweest maar ze bleven verscholen in het riet. De aanhouder wint.
Groet, Kees
LikeGeliked door 1 persoon
Hallo Dick, een felicitatie is wel op zijn plaats. Dus gefeliciteerd met de prachtig geslaagde foto’s van de baardmannetjes. Ik kan me je euforie helemaal voorstellen want toen ik ze voor het eerst zag en hoorde ging ik ook uit mijn dak. Ze zijn zo mooi! Ik heb er ook erg leuke foto’s aan overgehouden.
Groeten,
Roos
LikeGeliked door 1 persoon
Hai Dick,
Hmm, een blog waar ik een beetje dubbele gevoelens bij heb eerlijk gezegd.
Ik weet niet of ik het eerste deel zo uitgebreid aan bod had laten komen.
Ik snap dat je er op het moment van maken tevreden mee was, maar wat een verschil met de kunstwerkjes van het tweede deel. Daar komt het donzige verenkleed zo ontzettend mooi tot z’n recht. Aan de andere kant is dat ook weer een voordeel van een blog. Dan kun je een verhaal vertellen en juist op deze wijze de verschillen benadrukken.
Nummers 11, 13 en 15 zijn geweldig. Jammer genoeg stonden in mijn gebiedje niet genoeg rietstengels met zulke mooie pluimen en heb ik deze winter bijna geen baardmannen gezien. Als je jouw foto’s bekijkt begrijp je direct waarom het 1 van mijn favoriete soorten is. Het fijne van de baardman is dat ze goed laten horen waar ze zijn. Dat maakt het “makkelijk” om ze te fotograferen.
Een serie foto’s waar je zeer tevreden mee mag zijn. Volgend jaar het vrouwtje op deze manier voor de lens en je verzameling is compleet. Super.
Groet,
René
PS: Ik ben wel benieuwd wie “we” zijn. Jij en je vrouw of jij en je dochter?
LikeGeliked door 1 persoon
In dit geval moeder de vrouw.
Dat geluid van de baardmannen vond ik nogal tegenvallen. Het kan aan mijn achteruitgaan de gehoor liggen, maar Ik hoor goudhaantjes nog prima…
LikeLike
Hallo Dick,
Prachtig due baardmannetjes en vrouwtjes!
LikeLike
Hoi Dick,
ik moet helemaal wachten tot volgend jaar want ik lijk wel nergens meer aan toe te komen met die verhuizingen dus geniet ik lekker van je mooie baardmannetjes 🙂 Het is ook een alleraardigst vogeltje en vooral het mannetje met zijn mooie zwarte strepen is super. Je kon er een mooie serie van maken dus is het ook voor mij genieten.
De schotse hooglanders zijn vanachter een hek ook voor mij te doen whahahahahaha…..
Groetjes, Helma
LikeGeliked door 1 persoon