Het is bijna lente: hoog tijd om de winter af te ronden met een blogje over de Amsterdamse WaterleidingDuinen in januari.
Het hoogtepunt van deze maand vond plaats op de 17e en 18e met een dikke laag ruige rijp die de hele AWD in een winterwonderland veranderde. Daarover heb ik al uitgebreid verslag gedaan in deel 2 (winter) en deel 3 (narijpen) van een AWD-trilogie. Tussendoor ben ik nog een paar keer in dit gebied geweest met als hoofddoel het fotograferen van een Waterral. Ik had er in december namelijk al een paar keer eentje gespot, zelfs ook al een foto kunnen maken, maar dat moest veel beter kunnen. Het zijn echter ontzettend schuwe beestjes, die je eigenlijk nooit ziet. Ze laten echter des te beter van zich horen, want het geluid dat ze produceren is niet gering en klinkt als het gegil van een speenvarken. Dat geluid ken ik inmiddels.
Maar er is gelukkig meer te zien in de AWD dan alleen de Waterral.
< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>
6 januari: Lopend langs het Sprenkelkanaal richting vogelkijkhut. Het had gevroren en er lag een dun laagje ijs op het water. Deze Blauwe Reiger had daar zo zijn eigen gedachten over.
Meestal loop ik er voorbij, maar zo af en toe besluit ik om toch weer eens in de vogelkijkhut te gaan kijken. Vaak is het niets bijzonders wat je daar ziet of het zit te ver weg, maar vandaag mocht ik niet klagen. Zo zwom er een groepje Wintertalingen voor de hut langs, een mannetje met twee dames in zijn kielzog:
Nog dichterbij kwam deze Kuifeend dame. Ze dook geregeld onder, maar tussendoor kon ik haar toch mooi even snel vastleggen.
Een Grote Zaagbekeend sloofde zich lekker uit en gaf een spetterende show weg.
Dodaarsjes zie je hier regelmatig, maar meestal helemaal aan de overkant, dicht langs de oever van het vogeleiland. Deze kwam echter zo dichtbij dat ik hem haast van bovenaf moest fotograferen. Dat is wel jammer van die kijkhut: hij ligt erg hoog boven het water…
Dodaarsen hebben niet alleen de vervelende eigenschap dat ze erg schuw zijn, ze leven ook meer onder water dan erboven. Meestal duiken ze onder als je net hebt scherpgesteld. Het was dan ook echt een cadeautje dat deze boven kwam met een aardige vis in de bek:
Tot zover de vogelkijkhut, tenslotte was ik op weg naar de Waterrallen. Die lieten zich helaas niet zien vandaag, maar gelukkig is er meer te zien in de AWD. Al zijn het maar trosjes Esdoorn-vleugeltjes, hangend in een boom. Zolang de achtergrond maar mooi is…
Of een damhertje op zoek naar wat voedsel:
Ook vermaakte ik me nog een poosje met wat Goudhaantjes en een Grote Gele Kwikstaart, maar die foto’s heb ik al laten zien in mijn ADHD-blog.
8 januari: Tijdens een sombere zondagmiddagwandeling zag ik voor het eerst sinds tijden weer eens een vos. Een mooie ook nog én op een fraai plekje én in een leuke pose. Dat kon ik deze keer toch niet weerstaan. Daarom zelfs drie foto’s in dit blog.
Of ik wat van d’r aan heb, lijkt ze hier te vragen…
… waarna het tijd is om een klein boodschapje te doen:
En snel verdwijnt ze tussen de duindoorns.
Vandaag ook weer geen waterral gezien of gehoord. Ik moet genoegen nemen met een Brilduiker. Al vaker gefotografeerd, maar ik kan het nooit laten als er weer eens eentje redelijk dichtbij komt.Het licht had beter gekund, maar de weerspiegeling is mooi.
17 januari: Ook een Roodborst kan ik nooit negeren, zeker niet als die op zo’n mooi plekje gaat zitten en het licht dan ook nog eens meewerkt…
19 januari: Vandaag is het de tweede dag van de ruige rijp. Het meeste was al weg, maar gelukkig hebben we de foto’s nog. Hier te bezichtigen.
Vandaag besloot ik – ondanks de kou – toch maar weer een uurtje te gaan posten bij de plek waar ik de Waterrallen al een paar keer had gezien. Ik was er op gekleed en had een speciaal, goed isolerend matje meegenomen om op te zitten. Nu maar kijken wie het het langste volhoudt. Ik zag er al gauw een paar scharrelen aan de overkant van een soort kreekje:
Dat leverde weer zo’n druk plaatje op. Daar had ik er al een paar van, maar nu was de afstand iets korter. Dichterbij kwamen ze echter niet. Eentje verdween op een gegeven moment zelfs helemaal tussen de begroeiing, de ander besloot een stukje te gaan zwemmen.
Een uur lang gebeurde er vervolgens helemaal niets. Ik had de moed al bijna opgegeven toen ik plotseling in mijn linker ooghoek iets zag bewegen. Mijn hart begon te bonzen in mijn keel toen bleek dat één van de Rallen (vermoedelijk bovenstaande zwemral) ineens aan mijn kant van het watertje bleek rond te scharrelen, op nog geen vijf meter afstand. Nou geen drukke bewegingen maken en voorzichtig – in slow motion – de lens op het beestje richten en snel scherp stellen. Dat lukte en ik knipte snel wat plaatjes.
Mijn tactiek lijkt te werken en het beestje had niet in de gaten dat ik er zat. Hij (m/v) kwam steeds meer uit de dekking en kwam zo dichtbij dat ik zelfs moest uitzoomen. Misschien door de spanning, misschien door het feit dat mijn vingers door de kou zo gevoelloos waren geworden dat ik de ontspanknop bijna niet meer voelde, maar dit leverde geen haarscherpe plaatjes op. Dit is nog de beste:
Balen, want zo mooi vrij zal ik hem niet gauw meer krijgen. De laatste is qua scherpte weer een stuk beter. Hier kwam-ie zelfs nog wat dichterbij. Ik schat amper drie meter, maar ja… wel weer een rommelige achtergrond (en linksonder een restje rijp).
Of hij me ineens toch in de smiezen kreeg, weet ik niet, maar hierna was het rallenbal snel voorbij. Hij verdween in rap tempo naar de overkant en verdween tussen het struikgewas om niet meer tevoorschijn te komen. Maar goed ook, want de kou begon toch op te trekken en het werd tijd om weer eens in beweging te komen. In stevig wandeltempo loop ik naar de uitgang, nog slechts onderbroken door een korte sessie met een Goudhaantje. Dat leverde – naast vele mislukte – nog deze twee aardige plaatjes op:
Waarmee ik aan het einde ben gekomen van dit januari-overzicht. Allen weer dank voor het lezen, kijken en vooral reageren. Wordt zeer gewaardeerd. Tot een volgend blog.
Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.
Yemrev Kiekt 
Wederom een pakkend en mooi verhaal, ik begin de vogel en watervogels al aardig bij naam te kennen, waarvoor dank. Nu dat ik eindelijk eens in de AWD zelf ben geweest is eea herkenbaar en deel ik jouw mening mbt de vogelhut, die staat inderdaad erg hoog. Maar ik verheug alweer op het volgend bezoek aan de AWD en op jouw blog. Dank u.
LikeLike
Hoi Dick,
een prachtige serie van de AWD. Het is dan ook een gebied waar altijd wel wat te beleven valt maar je moet er tijd voor hebben 😉 Je laat een mooie gevarieerde serie zien en de grote zaagbek is echt een hele leuke plaat geworden. De serie van de vos is echt super en toen ik de foto en tekst zag van de Boodschappenvos kon je me echt opvegen mwhaaaaaa……..
Maar echt, je laat hele mooie foto’s zien en het is maar goed dat ik ze vergroot bekijk. Echt vele malen mooier en scherper. Ik heb echt weer genoten!
Het maakt toch niet uit dat nu de winter over is je ineens krokussen moet gaan plaatsen. Ik was ook zo maar er was een fotograaf die tegen me zei: “Het maakt niet uit in wat voor jaargetijde je wat plaatst. Het gaat om de emotie van de foto’s die je wilt laten zien :-)”
Groetjes, Helma
LikeLike
Hoi Dick, wederom een prachtige reeks heb je hier neer gezet! Ik vind het fijn voor jou dat je toch enkele mooie beelden van de waterral hebt kunnen maken. 🙂 We hebben het niet altijd zoals we het graag zouden willen hé, wat betreft de achtergrond of qua belichting en afstand, maar we moeten onze kansen nemen zoals die komen en vroeg of later krijg je toch wel eens een gelukstreffer. Soms moeten we ook wat geduld hebben, soms veel geduld 😉 Maar geduld is een schone deugt en wordt vaak beloond! Nou de brilduiker vind ik ook een topper, hoewel jij er minder op ge-aast waart. Het grazende damhertje vind ik ook zeer leuk en mooi en meneer of mevrouw vos SUPER vooral de eerste twee. En het goudhaantje is een mooie afsluiter. Kortom ik vind ze eigenlijk allemaal weer prachtig, een genot om naar te kijken en ook om je verhalen te lezen. En mijn kennis is ook weer verrijkt wat de namen betreft en zo meer… 🙂 Ik wens je verder nog een fijne avond en een goede nachtrust.
Groetjes, Heidi
PS: ik heb ondertussen mijn fotoblog al verplaatst naar dit adres: https://darkflowersite.wordpress.com/
En ik heb je raad opgevolgd 🙂 Het is nu veel rustiger opgebouwd en de tekst is nu goed leesbaar 😉
LikeLike
Een dodaars is altijd lastig, precies zoals je zegt … Altijd maar onderduiken als je er net klaar voor bent en het is bijna niet te doen om te voorspellen waar het beestje weer bovenkomt. Met vis is dit dus echt geluk hebben dat je er zo’n mooie plaat van hebt geschoten. Na jouw advies eens een vogelfotohut te bezoeken heb ik eens gegoogeld hierop. Ben er achter dat een kijkhut niet hetzelfde is als een fotohut. En jij bevestigd dat hier dan ook als je het alleen al hebt over de hoogte. Hier in de omgeving zijn er volgens mij alleen kijkhutten.
Erg leuk een vos te treffen, met de neus in de wind is een super mooi plaatje maar de laatste is erg grappig. Een vos die gewoon schijt heeft aan je 🙂 Het damhertje is ook heel gaaf.
LikeLike
Voor mij zijn de echt goede fotohutten ook ver weg, hoor. Ben een keer in Kalmthout geweest en in Delden, allebei het eind van de wereld voor mij… Het kost wat, maar dan heb je ook wat (hoewel het soms ook tegenvalt)
LikeLike
Hai Dick,
Een prachtige verzameling zeg, waarvan die van het roodborstje voor mij de mooiste totaalplaatje is.
Mooi licht maakt nou eenmaal de foto en dan maakt het niet zoveel uit wat het onderwerp is. Natuurlijk heb je qua soorten wel veel fraaiere onderwerpen. Zeker omdat er zoveel schuwe soorten tussen zitten. Foto 16 is een hele fraaie van de waterral. Ik kan mij de opwinding goed voorstellen en goed dat je je hebt kunnen bedwingen. Ipv een wegrennende ral, heb je nu gewoon een paar prachtige platen. Je weet waar ze zitten en je kunt ze daar het hele jaar verwachten. Dus je krijgt vast kansen genoeg. Leuk ook wanneer er straks jongen zijn. Die vogelhut laat ik eigenlijk altijd links liggen, juist vanwege het veel te hoge standpunt. Zo jammer, want je hebt er toch een paar mooie soorten en momenten gefotografeerd. Een heel fraaie serie met een mooie afsluiter.
Groet,
René
LikeLike
prachtige blog met erg mooie vogelfoto’s. Vooral de zaagbek, brilduiker en de roodborst. De waterral werkte ook leuk mee,heb je er ook goed op staan. Mooie vos in het infiltratie gebied denk ik, daar kwam ik haar ook wel eens tegen. Mooie pose op de eerste foto.
LikeLike
Hoi Dick,
Je pakt hier wel uit met een flinke reeks fraaie platen. De vogelhut sla ook ik meestal over, maar jou heeft het toch een aantal mooie beelden opgeleverd. Een dodaars met vis overkomt je toch niet zo snel. De waterral heeft je doorzettingsvermogen beloond. Je mag blij zijn met deze beelden. Zo is het mij nog nooit gelukt, wel toen er een paar jaar geleden ijs lag. Vossen heb ik de laatste tijd ook maar weinig gezien. Ze trekken zich vaak weinig van je aan en ze zijn inderdaad niet te beroerd om te laten merken hoe ze over je denken. Januari heeft je veel moois gebracht.
Groet, Kees
LikeLike
Zie met regelmaat series voorbij komen van de AWD heb bijna het idee dat de dieren daar blijven zitten wachten tot je klaar bent, zo mooi zijn de foto’s.
LikeLike
Ha Dick,
je geduld met de waterrallen heeft zich uiteindelijk toch uitbetaald. Top, om die van zo dichtbij te zien. En foto 16 en 17 vind ik errug mooi!!
Verder ook een mooi blog. Het lijkt me heerlijk om zo dichtbij de AWD te wonen.
Hartelijke groet, Corrie
LikeLike
Werkelijk een pracht van een reeks laat je hier weer zien, Dick!!
En wat een diversiteit… echt genieten…
Groetjes van Anna 😀
LikeLike
Mooi verhaal Dick, over je zoektocht naar de waterral. Je doorzettingsvermogen heeft je toch een aantal leuke platen opgeleverd. En natuurlijk kan het altijd beter, maar de beleving is ook wat waard. De mooiste foto’s van de serie vind ik het roodborstje en de eerste vossenfoto. Wat een mooie houding heeft hij (m/v)!
Gr. René
p.s. als het goed is hebben we in de Balgzandpolder een mooi laag standpunt vanuit de hut!
LikeLike
Dag Dick,
Zoveel herkenning omtrent het verhaal en de foto’s van de waterral. Ik vermoed dat we in die periode op dezelfde plaats hebben gepost om de waterral te kunnen fotograferen. het gescharrel in het kreekje en dan ineens vanuit je ooghoek hem/haar heel dichtbij te zien en de adrenaline die dan door je heen schiet. Je verhaal en de beleving erbij maken het voor mij pracht platen. Ik sluit me dan ook aan bij René hierboven: “de beleving is ook wat waard”
Groet,
Ditta
LikeLike