Franse Varia – deel 3

In deel 1 van de serie ‘Franse Varia’ heb ik wat vakantiekiekjes laten zien van ons verblijf bij Brenne&Berry tijdens de heenreis, aangevuld met wat beelden uit de Vallée des Gaves in de Pyreneeën.
Deel twee handelde enkel over voornoemde Vallée en bracht voornamelijk vlinder- en vogelkiekjes, met Tapuit en Groene Specht als hoogtepunten.

Het derde en laatste deel begint met nog wat kiekjes van vlinders en vogels uit de Pyreneeën. Hiervoor verliet ik de vallei en zocht het wat hogerop. Vorig jaar had ik hier tijdens een infiets-tochtje op weg naar de Col de Bordères (1156m) een prachtig bergbeekje ontdekt: de Gave de Labat de Bun. We zagen daar toen verschillende Waterspreeuwen, maar het was druilerig weer en bovendien had ik geen camera mee. Dit jaar wilde ik daar wel eens serieus werk van maken en – naast de Groene Specht – stond de Waterspreeuw dan ook hoog op mijn lijstje.

< TIP: voor een grotere, mooiere én scherpere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken! >

Terwijl de rest van de familie een middagje Lourdes ging doen, pakte ik op 3 september de auto richting het beekje. Ik liep eerst wat heen en weer op zoek naar mogelijk interessante plekjes en dwaalde ook even een zijpaadje in, waar ik op een paar bloeiende struiken stuitte. Er fladderden veel vlinders rond, waaronder dit Landkaartje. Geen soort om zover voor te rijden, maar toch zie ik ze in Nederland niet zo vaak.

2. Landkaartje

Keizersmantels kun je in Nederland ook tegenkomen, zelfs in de Amsterdamse Waterleidingduinen – amper 4 km van huis –  is de kans groot ze te spotten. Zoveel als er hier rondom de vlinderstruiken fladderden is echter een verwennerij die ik niet kon afslaan. Ik maakte dan ook een aardige serie plaatjes, waarvan ik deze veruit de mooiste vind.

Keizersmantel

Een mooie bijvangst, maar hier kwam ik niet voor. Ik ging terug naar de beek en installeerde me op een strategisch plekje, waarvan ik dacht en hoopte dat daar een Waterspreeuw mooi zou kunnen gaan zitten poseren. Het was weer een bijzonder warme en zonnige dag vandaag, maar ik zat lekker in de schaduw van bomen aan een verkoelend beekje: net echt vakantie! Toen er na een half uur nog steeds geen Waterspreeuw was opgedoken, besloot ik mijn geluk elders te proberen: het is net vissen. Tijdens het wachten speelde ik wat met de instellingen van de camera om zo lang mogelijke sluitertijden te krijgen. ISO 100 en diafragma flink dicht knijpen (tot f/22) leverde tijden van 1/4 tot 1/8 sec. op. Nog niet echt lang, maar toch lang genoeg om het snel stromende beekje mooi vast te leggen:

<klik op de cirkels voor een grotere weergave>

4a. Gave de Labat de Bun

4b. Gave de Labat de Bun

Na een aantal keren verkassen, was mijn wensvogel nog steeds niet in beeld geweest en ik begon de moed al te verliezen. Er was nog één plekje dat ik nog wel wilde proberen. Een plekje waar al de hele middag een auto stond, maar die nu was vertrokken. Ik daalde af naar de beek en zag tot mijn grote verbazing en opwinding dit:

5. Waterspreeuw

Een lager standpunt zou natuurlijk mooi geweest zijn, maar dat durfde ik – nu nog – niet te riskeren. Eerst maar eens wat foto’s… Dat leek een juist besluit, want het beestje leek zich op zijn gemak te voelen en begon aan een kleine poetsbeurt, hetgeen dit soort komische plaatjes opleverde:

6. Waterspreeuw poetst

Toen de eerste buit binnen was, probeerde ik zo rustig mogelijk wat verder af te dalen, maar dat had-ie toch gauw in de smiezen. Hij zocht een in zijn ogen veiliger heenkomen, maar nog wel binnen schootsafstand. En dat bezorgde mij het volgende kiekje:

7. Waterspreeuw

Wel wat verder weg, maar qua compositie toch het mooiste plaatje. Afvinken maar!

Drie dagen later maakten we een bergwandeling in de hoop nog wat marmotten te zien en te kunnen vastleggen. Het eerste is wel gelukt, maar het tweede helaas niet: te ver weg en ontzettend beroerd licht. Maar een vrouwtje Zwarte Roodstaart wilde – op redelijk korte afstand – wel even poseren:

8. Zwarte Roodstaart (v)

De laatste vogel die ik wil laten zien is de Rode Wouw. Zo dichtbij als ik hem vorig jaar voor de lens kreeg, zat er niet in deze keer. Op één van de laatste ochtenden zag ik hem zitten, hoog in een boom, in tegenlicht en onder bijzonder slechte lichtomstandigheden (grijs en grauw). Omdat ik inmiddels weet dat het schuwe beesten zijn met ontzettend goede ogen, schuifelde ik uiterst behoedzaam zijn richting op. Ondanks dat ik zo aardig wat meters kon winnen, moest ik de foto’s behoorlijk nabewerken en croppen. Het zijn niet de mooiste kiekjes geworden, maar omdat het zien alleen al van zo’n imposante vogel nog steeds heel bijzonder is, heb ik er drie in de aanbieding:

9a. Rode Wouw

9b. Rode Wouw

9c. Rode Wouw

Tot zover de Pyreneeënfoto’s. Ik eindig met een serietje foto’s van voornamelijk wantsen uit de Bourgogne. Ook op de terugreis boekten we een Chambre d’Hôtes, een vijfdaags fiets- en wandelarrangement om nog wat rustig uit te fietsen en te wandelen, met name door de Bourgondische wijngaarden. Onze keus was gevallen op Mortaise, een prachtige, grote B&B, gerund door een Nederlands paar. Aardige lui en uitstekend van eten; echt een aanrader, maar voor natuurfotografie lag het wat minder gunstig. De B&B lag midden in Lucenay-l’Evêque, een soort spookstadje, en in de directe omgeving (te voet te doen) moest ik me behelpen met een wandelpad langs een idyllisch riviertje (de Ternin). Wel bossen in de omgeving, maar allemaal privéterrein. Als je meer zou willen dan moet je het vermoedelijk hogerop zoeken, richting de Morvan.

Nou was het weer ook niet bepaald een stimulans om er met de camera op uit te gaan: het bleef maar droog, heet en zonnig. Ook hier stond alles er armoedig bij, pas de laatste avond viel er een flinke onweersbui: écht een rotvakantie, hoor ;-). Slechts twee keer ben ik – aan het eind van de dag – er met de camera op uit geweest, langs voornoemd riviertje. Ik zag een ijsvogel langs vliegen, heb nog een poosje langs de waterkant post gevat, maar helaas, dat was eenmalig… dan maar het kleine spul. Dat was er wel, maar slechts weinig verschillende soorten. Een mooie jonge Pyjamaschildwants (nimf):

10. Pyjamaschildwants, nimf

Een Zuringwants (als ik me niet vergis):

11. Zuringwants

Een hele kleine rood-zwarte wants, waarvan ik eerst dacht dat het misschien een nimf was van de Vuurwants. Het bleek een andere soort te zijn: de Scharlaken Schildwants.

12. Scharlaken Schildwants

Een nieuwe soort voor mij, evenals de Vruchtenschildwants hieronder:

13. Vruchtenschildwants

Dezelfde Vruchtenschildwants kreeg bezoek van een volwassen Pyjamaschildwants, die hier goed vertegenwoordig was. Ze zijn dan ook gek op Wilde Peen.

14. Pyjamaschildwants (en Vruchtenschildwants) op Wilde Peen

Na al dat gewants, was het een verademing om – totaal onverwachts – een Weidebeekjuffer te zien vliegen. Een mannetje, dat bereid was even plaats te nemen op een blad; jammer genoeg in de volle zon.

15. Weidebeekjuffer

Ik had dit jaar in Drenthe gelukkig de Weidebeekjuffers al beter gekiekt, maar voor de broodnodige variatie is dit wel een aardige afsluiter. Hiermee ben ik aan het eind gekomen van de serie Franse Varia. Ik heb nog genoeg toonbare foto’s voor een vierde blog, maar of die zo’n eventuele nabeurt halen, is de vraag. Tot zover weer dank voor het lezen en kijken.