September 2015 – Frankrijk, Pyreneeën
Na een kleine onderbreking volgt nu het derde deel van mijn blogserie over de Pyreneeën. Na flora en insecten (deel1) en gevogelte (deel2) wil ik hier laten zien wat er zoal aan vlinders rondom ons heen fladderde. Zoals ik in deel 1 al had aangegeven, hoopte ik stiekem op het kunnen vastleggen van een Kolibrievlinder én een Koninginnepage…
Of dat gelukt is, zal aan het einde van dit blog duidelijk zijn. Ik begin echter met de Oranje Luzernevlinder.
Deze vlinder komt vanuit Zuid-Europa en zelfs Noord-Afrika in kleine aantallen ook wel eens naar Nederland. We zien ze hier geregeld fladderen (er stonden dan ook wat veldjes met luzerne in de Vallée Des Gaves) en zijn erg actief en schrikkerig. Niet makkelijk vast te leggen dus. Het lukt eigenlijk alleen maar met de telelens en dat helpt niet echt om een goede scherpte te krijgen.
Een veel minder opvallend vlindertje is de Roodstreepspanner. Niet alleen een stuk kleiner, maar ze fladderen alleen op als je door het gras loopt. Ze gaan dan een metertje verderop meteen weer in de ruststand. Het zijn dan ook echte nachtvlindertjes. Net als de Luzernevlinders zijn het trekkers die vanuit het Zuiden ook tot in Nederland vliegen. Het zijn net vluchtelingen, met dit verschil dat niemand er moeite mee heeft…
Blauwtjes zitten er ook genoeg. Niet alleen de bekendere soorten, ook dit Staartblauwtje (als ik het goed heb) hebben we gezien. Een soort die in Nederland in principe niet voorkomt.
Maar meestal zien we toch ‘gewoon’ het Icarusblauwtje:
Tegen de avond of juist vroeg in de morgen, als de dauw nog op het gras ligt, zijn ze goed te fotograferen. Vaak hangen ze dan doodstil in groepen bij elkaar in het gras. Dit leverde een hele serie fraaie plaatjes op, waarvan hier een kleine selectie <<< klik voor een grotere weergave >>> :
De eerste avond dat we door de Vallée een verkennend rondje liepen, zagen we dat er op sommige plaatsen erg veel vlinderstruiken stonden. Dat schept natuurlijk verwachtingen! Toch zien we hier de eerste dagen amper vlinders op zitten. Verder zien we hier geen bloemen waar je de Kolibrievlinder op verwacht. Tijdens andere wandelingen in Argelès-Gazost en directe omgeving geven we onze ogen goed de kost. We zoeken naar trechtervormige bloemen in particuliere tuinen, plantenbakken en gemeentebegroeiing en niet zonder succes. Bij een bepaalde struik vol witte trechterbloemetjes zien we onze eerste Kolibrievlinder vliegen! Later blijkt er in Argelès een rotonde te bestaan die omzoomd is met dergelijke struiken…. en ook daar zien we de eerste keer meteen al een Kolibrievlinder. Als je er eenmaal één gezien hebt, dan zie je ze steeds vaker. Er zitten er hier best wel wat, maar jeetje: wat zijn die beestjes druk en snel; ze doen hun naam echt eer aan! Ook nu was dichtbij komen met de macrolens weer geen optie. Dus met de tele maar weer veel richten en klikken en hopen dat er een toonbare foto tussen zit. Een redelijk resultaat uit de eerste serie:
Geschoten op een sombere dag, mist nog wat scherpte en is ook wat ruisig. Het is dan ook een flinke crop, maar…het begin is er: ik weet nu waar te zoeken.
Ik kan mijn geduld natuurlijk niet bedwingen en de volgende dag wil ik weer gaan posten bij de rotonde. De dag begint regenachtig, maar de zon poogt ook door te breken. Dat is helaas echter maar van korte duur… Toch maar proberen, ik sta er nu toch en er is ook een hoofdrolspeler in de buurt…
Na een half uurtje maakt de opklaring echter plaats voor een regenbui. Als de eerste spetters vallen, pak ik mijn spullen en loop in de richting van een afdak om te gaan schuilen. Nog niet halverwege komt er ineens een blauwe auto uit een zijstraat, met daarin drie heren. Er wordt naar me gewenkt, maar ik begrijp de bedoeling verder niet en wil dan ook doorlopen naar de beoogde schuilplek. Het begint steeds harder te regen, maar ik word nogmaals verzocht naar de auto te komen. Het raam gaat open en mij wordt duidelijk gemaakt dat de heren gendarmes zijn. Ze willen van me weten wat ik aan het fotograferen was met de camera. Ik brabbel iets van ‘papillons’ in mijn beste Frans, maar dat klinkt niet overtuigend genoeg kennelijk. ‘Met zo’n dikke lens?’ is de volgende vraag. Ik probeer gauw wat plaatjes op mijn display te toveren, maar daar nemen de heren niet meteen genoegen mee. Ik moet mijn identiteitspapieren laten zien en ondertussen begin ik – en vooral mijn dure camera – behoorlijk nat te worden. Ik word ongeduldig, wijs op de regen en mijn spullen, maar mag toch buiten blijven staan. Het lijkt een eeuwigheid te duren, maar dan mag ik toch eindelijk doorlopen. Wat een gedoe allemaal. Ik snap heel goed dat in deze tijden van terrorisme alles goed in de gaten gehouden moet worden, daarvoor alleen maar lof, maar het moment was een beetje ongelukkig…
Ondanks deze ervaring ga ik toch nog één keer terug naar de beruchte rotonde, want een echte mooie foto heb ik nog steeds niet. Het was nu een mooie zonnige ochtend, dus de kans is wat groter. Er zweven meerdere Kolibrievlinders rondom de struiken en ook dat vergroot mijn kansen. Terwijl ik mij zo onopvallend mogelijk probeer te gedragen, schiet ik honderden plaatjes en deze keer met succes: er zitten best mooie tussen, zoals bijv. deze:
Gemaakt met een sluitertijd van 1/6400 sec.(!) en dan wil het nog wel eens lukken de vliegbeweging te bevriezen. Nog een kleine selectie in de volgende galerij <<< klik voor een grotere weergave >>> :
Ook in Nederland schijnt deze vlindersoort regelmatig gespot te worden, maar ik had er nog nooit één gezien. Hij maakt deel uit van de pijlstaartenfamilie, net als deze Windepijlstaart rups die de ‘Voie verte’ oversteekt:
Daags daarna zien we op hetzelfde fietspad weer een rups oversteken, op ongeveer dezelfde plaats:
Oversteken is een groot woord, want veel beweging zit er niet meer in. Af en toe gaat de kop omhoog en daardoor is een enorm gezwel onder zijn ‘kin’ zichtbaar. Hij ligt in een plasje slijmerig spul en lijkt ten dode opgeschreven, maar dit is toch niet de verklaring van zijn kleur. Deze rups komt namelijke ‘gewoon’ in twee kleurvarianten voor.
Terug naar de echte vlinders en weer terug in het natuurgebied Vallée des Gaves. Hier zien we deze vlinder, een Heivlindersoort (met dank aan Sandra)
… en ook wat algemenere soorten als dit Klein Geaderd Witje…
… en de Distelvlinder <klik>:
Deze Distelvlinder zie je hier niet op een distel maar op een vlinderstruik zitten. De laatste dagen van deze vakantie wordt het weer steeds mooier, de temperaturen lopen op en de vlinders worden actiever. Dat geldt ook voor de Kolibrievlinders: die kunnen eigenlijk niet actiever worden dan ze al waren, maar je ziet ze nu wel steeds meer. Zelfs op en rondom de vlinderstruiken in de Vallée zijn ze nu met tientallen te zien. Mooi, dan hoef ik niet meer in het dorp steels rond te lopen met mijn opvallende camera en het is ook nog dichterbij huis. Ik kan het namelijk niet laten toch weer een hele serie te schieten, waarvan nogmaals een selectie:
De vakantie nadert zijn einde, er rest nog slechts één dag. De Kolibrievlinder zit in de tas, maar de Koninginnepage kan ik nog niet afvinken. Niet dat ik ze niet gezien heb, maar steeds op ongelukkige momenten, zoals tijdens de klim – per fiets – naar Luz Ardiden. De aanhouder wint echter en op de allerlaatste middag heb ook ik mazzel! De koffers zijn al gepakt en we lopen nog een allerlaatste rondje in de namiddagzon door het natuurgebied. En wat zit daar op de eerste de beste vlinderstruik?
Eén van de mooiste – zo niet dé mooiste – en grootste vlinders van Europa, zeldzaam in Nederland zit daar zomaar voor me te poseren. Hij (zij kan ook) blijft op deze struik en laat zich van zijn (of haar) mooiste kanten zien. Ik druk weer veel op de ontspanknop (in repeteerstand):
Dit levert veel mooie plaatjes op. Een selectie staat in onderstaande galerij <<< klik voor een vergroting >>> :
Met nog één grotere foto als afsluiter (even aanklikken voor nog groter!):
Ik heb me – naast het fietsen en wandelen – uitstekend vermaakt met de Franse fladderaars. Veel gezien, niet altijd even makkelijk te fotograferen, maar wel twee wensen vervuld. Het is daardoor wel een lang blogje geworden, maar hopelijk mag dat de pret niet drukken. Nog één Pyreneeënblog te gaan. Weer bedankt voor het lezen en kijken.
Yemrev Kiekt 
Wauw, die kolibrievlinder heb je echt heel goed erop gekregen,mooi scherp, knap want dat ding is razendsnel. De koninginnepage vind ik misschien nog wel mooier, wat een prachtvlinder en ook die staat er top op. De andere vlinders heb je ook mooi, maar die zijn toch wat gewoner, de rupsen vind ik ook leuk.
groetjes Ghita
LikeLike
Wat een mooie vlinder die Koningenpage, top dat je die toch nog hebt kunnen fotograferen op de laatste dag. De Kolibrivlinder is ook knap scherp gelukt, deze vlugge rakkers 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Kolibrivlinders zijn uiterst lastige gasten, heb het nog nooit geprobeerd met zo’n snelle sluitertijden maar dat loont toch wel want het zijn schitterende platen geworden.
Was wel even spannend met die Franse gendarmes, stel je voor dat je in een cel belandt door een stel Kolibries haha.
Je onbekende vlinder is volgens mij een Heivlinder, misschien een zuidelijke Heivlinder.
Een staartblauwtje staat bij mij ook nog op het wensenlijstje. Samen met het tijgerblauwtje waren ze deze zomer wel in Nederland gesignaleerd. Leuk dus dat je die op de foto hebt.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi blog! Genoten!
Het zijn ook heel knappe foto’s geworden van de kolibrievlinder. Ik heb ‘m ook, (niet zo mooi als hier) er zaten elke avond twee in mijn tuin, maar het vergt veel geduld en volharding en heel veel foto’s. En je moet de ruimte hebben.
De koninginnenpage heb ik in geen jaren gezien.
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterende foto’s en prachtige beestjes. Ik kwam in de tuin van mijn ouders vorig jaar de rups van dewindepijlstraart tegen. Zij wonen in Almere!
LikeLike
You may turn me into a butterfly watcher with all these lovely photos!
LikeGeliked door 1 persoon
Wonderlijke mooie serie van al deze vlinders. Uiteraard val ik met de koninginnepage de deur binnen want wat is die mooi zeg! Ook de serie van de kolibrievlinders is echt geweldig. Daarnaast vind ik vooral het Staartblauwtje heel erg mooi. Mooi gefotografeerd ook trouwens. De rupsen zijn ook helder en mooi van detail. Foto’s waar je ook echt trots op mag zijn. Ik heb er in ieder geval enorm van genoten. Klasse!
Groet, Helma
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Dick,
De Pyreneeën hadden op vlindergebied veel meer te bieden dan La Gomera. Wat een prachtige beelden van de kolibrivlinder heb je uiteindelijk kunnen maken. Tot voor kort kende ik deze soort niet eens. De koninginnepage is ook een schoonheid. Mazzel dat je die uiteindelijk toch mooi in beeld kreeg. Die gendarmes hadden blijkbaar niet veel te doen. Als ze een beetje opletten moeten ze toch wel kunnen zien dat je foto’s maakte van iets onschuldigs.
Groet, Kees
LikeGeliked door 1 persoon
Wauw wat een prachtige serie !!!!! Die kolibrievlinder vind ik super daar je die niet veel ziet en hij ook zo vlug is PRACHTIG !!!! De andere zijn ook heel mooi maar de kolibrievlinder steekt er uit voor mij persoonlijk ☺
LikeGeliked door 1 persoon
Ik dacht dat ik hier al op gereageerd had, maar waarschijnlijk alleen een reactie op FB.
Maar Dick, wat een prachtige serie. Voor mij is de koninginnenpage het hoogtepunt, maar dat is niet alleen omdat je foto’s wonderschoon zijn, maar ook omdat ik die page ook zo graag eens wil platen. De kolibrievlinder staat er ook prachtig op, maar dat is er eentje die ik ook uitgebreid heb kunnen fotograferen dit jaar in Frankrijk. Het enige dat ik een beetje jammer vind, is dat je zo’n snelle sluitertijd hebt gekozen. Ik heb juist het tegenovergestelde gedaan omdat ik graag de beweging in de vleugels wilde accentueren. Maar razendknap dat dit vlindertje er zo mooi scherp opstaat.
Prachtige blogje deze keer (Hahahahahaha…………….)
Groet,
René
LikeGeliked door 1 persoon
Er zitten ook genoeg foto’s tussen met langere sluitertijden en waarin de beweging van de vleugels wel goed zichtbaar is, toch?
LikeLike