Elk Nadeel Heb Ze Voordeel

Donderdag 21 augustus 2014 – Amsterdamse WaterleidingDuinen, De Zilkerheide.

Als in de maand augustus bepaalde planten in bloei beginnen te staan, krijg ik altijd een beetje dubbel gevoel. Ik vind ze op zich wel mooi, maar toch… dan is het bijna afgelopen met de zomer. Ik heb dat met Hibiscus, Gulden Roede, maar vooral ook met heide. Maar elk nadeel heb ze voordeel, zou Johan Cruijff zeggen en wie altijd gelijk heb, want je kan er ook leuke dingen mee doen. Nou schijnt dat laatste ook weer niet mee te vallen, als ik de berichten van andere forografen lees tenminste. Nou, dat zullen we nog wel eens zien! Dus met een gezonde dosis zelfvertrouwen ga ik op zoek naar een stukje hei. Gelukkig hoef ik daarvoor niet ver weg, want ook in de AWD ligt een stukje heide – bij ingang De Zilk linksaf – en hei is hei, nietwaar.

De Zilkerheide

Het blijkt geen aaneengesloten, eindeloze paarse deken; in mijn  herinnering was het ooit meer, maar daar kan ik me in vergissen. Er staat toch wel genoeg, zoveel heb je niet nodig. Het landschap is licht heuvelachtig en dat biedt misschien wel extra mogelijkheden wat betreft achtergrond. Nou nog een leuke pol zien te vinden. Ik ga op verschillende plekken op de knieën en zoek met de uitgeklapte display naar leuke composities, maar dat blijkt toch moeilijker dan gedacht. Vind ik een geschikte kandidaat, dan ga ik daar verder mee aan de gang: beetje draaien en keren met de camera, afstand, diafragma en belichting variëren.  Ik vermaak me er uitstekend mee en heb na zo’n anderhalf uur stoeien een aardige reeks opnames op de geheugenkaart staan. Nou maar hopen dat het thuis niet tegenvalt…

Na bewerking en beoordeling blijven er nog zo’n 70 kiekjes over die nog even op de harddisk mogen blijven staan. Een twintigtal mogen via dit blogje het wereldwijde web op. Alle foto’s zijn gemaakt met de 100mm-f/2.8L macrolens, allen 0.67eV onderbelicht.

f/3.2 – 1/640s – iso100

De nog resterende condensdruppeltjes zijn mooi meegenomen. Maar eigenlijk wil ik ook nog wel wat lichtbolletjes in de achtergrond; die zijn moeilijk te vinden. Een paar keer lukt het een beetje:

f/3.5 – 1/800s – iso100

f/3,5 – 1/1000s – iso100

f/2.8 – 1/640s – iso100

Ik vind het erg moeilijk het onderwerp goed scherp te krijgen, maar ik wil ook geen al te onrustige achtergronden, dus is het een beetje schipperen hier en daar. Als er dauwdruppels in beeld komen, moeten die natuurlijk wel scherp zijn:

f/2.8 – 1/800s – iso100

Ik probeer daarnaast ook bewust “vage plaatjes” te maken door het fotograferen door de vegetatie heen. Altijd maar een beetje afwachten hoe dat uitpakt:

f/3.2 – 1/400s

f/4 – 1/200s

f/3.2 – 1/200s

Het verschil tussen scherpstellen op het voorste of het achterste heideplantje:

f/3.2 – 1/1250s

f/3.2 – 1/800s

Ik weet alleen nu niet meer welke het voorste of het achterste plantje was… daar had ik misschien even een foto van moeten maken…;-)

Tot slot nog een paar kiekjes zonder verder commentaar:

f/4 – 1/250s

f/3.2 – 1/1250s

f/3.2 – 1/1000s

Conclusie: het valt om den drommel niet mee om van bloeiende heide een leuk kiekje te maken. Er zitten een paar aardige plaatjes tussen, maar ook niet meer dan dat. Misschien ben ik toch nog te ongeduldig geweest en had ik nog beter moeten zoeken en vooral kijken. Gelukkig bloeit de hei volgend jaar weer en dan zou een stilzittend vlindertje of vliegje misschien iets extra’s kunnen geven…

Ik ben uiteraard niet alleen voor de Zilkerheide naar de AWD gegaan vandaag. Ik loop nog een rondje door het zuidelijke deel van dit gebied met nog een paar aardige ontmoetingen. Die komen in mijn volgende blog aan bod, dus blijf kijken!

Ik heb in dit blog bewust de EXIF-waarden zoveel mogelijk vermeld, waarbij het me opvalt dat ik toch steeds weer met grote diafragma’s gewerkt heb (2.8-4). Commentaar en tips hoor ik graag.