Weg met die Winter

Vrijdag 21 februari 2014 – Rondom Zwaanshoek

De Olympische Winterspelen zitten er bijna op en ook de winter in Holland heeft zijn langste tijd gehad. Voor de liefhebbers van sneeuw en ijs een flutwinter, voor mij hoeft dat allemaal niet zo en ik ben allang blij dat we er zo doorheen fietsen. Een week voordat de meteorologische lente begint, kan je overal om je heen zien dat we de goede kant op gaan: verschillende voorjaarsbloeiers zijn er dit jaar extra vroeg bij. Vandaag wil ik proberen daar een paar van vast te leggen.

Het is een mooie zonnige dag, maar de wind waait met 5 Bft best pittig en het voelt dan ook nog niet echt voorjaarsachtig aan. Eerst maar even kijken of er in de Glipper zandvaart nog wat te beleven valt. Deze keer zijn de Grauwe Ganzen er niet, maar wel een koppeltje witte Soepganzen, waarvan er eentje duidelijk het voorjaar in zijn of haar hoofd heeft en met de grote schoonmaak bezig is. Eerst even voorstellen:

Portret van de Soepgans

Eerst de voorwas:

Voorwas

 

En tot slot nog even uitspoelen:

Uitspoelen

En dan zien we er weer spic & span uit, maar witter dan wit kan natuurlijk niet.

Via de ooievaars – die er niet zijn – naar het Bennebroekbos, waar ik al meteen een voorjaarsbloeier aantref: de hazelaar. Deze keer niet de mannelijke maar de vrouwelijke bloeiwijze gekiekt en dat viel nog niet mee. Het is om te beginnen een heel klein bloempje, maar de enige tak waaraan ik er eentje ontdek, staat vol op de wind en in de volle zon. Eigenlijk is macrofotografie dan een hopeloze zaak, maar ik probeer het toch: uit de losse hand, want een statief draag nu toch niks bij. Het lukt toch om in ieder geval één bloemetje scherp vast te leggen:

Hazelaar, vrouwelijke bloeiwijze.

Dan maar gauw wat dieper het bos in, richting de sneeuwklokjes die wat meer in de luwte staan. Ik passeer echter eerst nog een paar krokussen, maar niet voordat ik geprobeerd heb ze een beetje leuk op de plaat te krijgen. Meestal vind ik krokussen niet zo boeiend, maar deze zijn nog dicht en dan gaat het wel. Bij één van de eerste pogingen lukt het zelfs om iets van bokeh-cirkels op de achtergrond te krijgen:

De tweede foto die ik hier laat zien heeft een heel ander karakter, een stuk zachter qua sfeer:

En dan nu een paar onvermijdelijke sneeuwklokjes; het ziet er hier werkelijk zw…eh…wit van. Op de eerste twee plaatjes op de achtergrond een tweede klokje onscherp én met als bonus wat dauwdruppels:

 

Genoeg van dat laag-bij-de-grondse spul. Krijg je het maar van in je rug. Ik vervolg mijn wandeling, verlaat het bos, steek de Ringvaart (van de Haarlemmermeer) over en loop via de buitenkant van Zwaanshoek richting de Boseilanden, een groenstrook (buffer) tussen de Hoofddorpse nieuwbouw Floriande en de Ringvaart. Her en der wat kavels waarop dure villa’s zijn geplaatst, verder veel – nog erg jonge – aanplant van bomen en struiken en ook flinke waterpartijen met rietkragen. Ik zal dit gebied in de toekomst denk ik nog wel vaker bezoeken, zeker in het kader van het vogeltjes kieken. Futen gaan hier vast nestelen en wie weet een blauwborst? Vandaag hou ik me alleen bezig met bloeiend hout, zoals – nogmaals – de hazelaar…

Hazelaar

… en de Gele Kornoelje bloeit ook al volop:

Gele Kornoelje

En een enkele Toverhazelaar:

Toverhazelaar

Jammer dat – ook hier weer – zoveel mensen hun hond uitlaten… De – meestal loslopende – beesten jagen mens en dier soms de stuipen op het lijf. Ik heb in principe niets tegen honden hoor, maar ik begrijp die ‘baasjes’ soms gewoon niet. Verder met de natuur. En dan eindigt dit blog met een kiekje dat doen denken aan de periode van vóór de winter. De in de herfst uit vrouwelijke katjes (dat zijn dan toch poesjes?) gevormde elzenpropjes:

Elzenpropjes

Tot zover dit blogje over de ontwakende natuur dichtbij huis. Enneh…

= klik op een foto om deze in groter formaat te bekijken =