Mannen in actie

Dinsdag 22 oktober 2013 – AWD, ingang Panneland

Na twee eerdere, min of meer vergeefse pogingen iets van de damhertenbronst in de Amsterdamse WaterleidingDuinen mee te krijgen, vandaag voor de derde keer op pad. Het loopt al aardig tegen eind oktober en volgens de boekjes wordt het nu zo langzamerhand toch wel tijd voor wat actie. Mijn eerste twee bezoekjes aan de bronstplek leverde alleen maar plaatjes op van deftige hertenmannen, een enkele zelfs voorzichtig burlend. Ook mooi, maar we willen natuurlijk ook wel eens een keer wat actie in beeld hebben.

Ik neem vandaag maar weer eens ingang Panneland en steek dwars het bos door richting betonnen kanaaltje. Ik kom al wel wat groepen herten tegen, maar let daar verder niet zo op. Wel speur ik ondertussen naar fotogenieke paddestoelen, want een dag vullen met alleen maar damherten is ook weer zo saai. Toch in dit blog alleen maar herten, want er is veel om te laten zien! De rest komt in een volgend blogje aan de orde. Na drie kwartier lopen arriveer ik bij het vliegersmonument. Ik hoor wel wat geburl, maar verder is het nog rustig, gelukkig ook met mensen. Voorlopig ga ik het bos – nog – maar niet in en besluit er omheen te lopen in de hoop daar wat actie aan te vinden.

Het tegengestelde tref ik daar echter aan: een hert in diepe rust. Hij ligt uitgeteld in zijn kuil, vermoedelijk bij te komen van een potje de beest uithangen vannacht. Ik dacht eerst dat-ie dood was, maar als ik beter kijk, zie ik dat hij door zijn oogspleten naar me kijkt:

Uitgeteld

Ik wil hem zijn rust gunnen en houd ruim afstand. Toch vertrouwt hij het kennelijk niet helemaal want langzaam komt-ie overeind:

Overeind

Toch wat actie dus! Het is een imposant beest met dito gewei. Ik loop langzaam bij hem vandaan en stuit al gauw op zijn buurman; een kandidaat rivaal en zo mogelijk nog imposanter. In ieder geval is zijn gewei nog een slag groter: wat een enorme schoffels!

Het begint er op te lijken dat het weer net zo’n dag wordt als de vorige keer, met alleen maar luie mannen. Ik ga eerst maar even en ommetje maken over een deel van het Middenveld. Na wat gestoei met paddo’s loop ik weer terug naar het bronstbos, weer er omheen. Deze man is op weg naar het strijdtoneel!

Gaan we ruzie zoeken?

Zou mooi zijn! Hij loopt rustig en onverstoorbaar verder, zijn snorharen lichten mooi op in het zonnetje.

Ik besluit dan toch maar even het bos in te lopen, op zoek naar een mooi plekje. Ik kies een stevige boom, niet al te ver van een open plek in het bos, en besluit hier een half uurtje tegen aan te gaan hangen. Stil en zo onopvallend mogelijk. Er lopen her en der wat mannen in het bos, met en zonder harem. Ook zijn er inmiddels meer lieden met een camera, soms zeer opzichtig en dus storend aanwezig (witte broek met geelgroen jack, fel oranje jas…bedankt, hoor!).

De herten lijken gewoon hun gang te gaan (de natuur is sterk!) en sommige mannen zoeken elkaar op. Toch nog onverwachts loopt zo’n confrontatie ineens op een gevecht uit! En nog redelijk dichtbij ook! Dat ik dat nog mag meemaken…

Er staan wel wat bomen hinderlijk in de weg, maar wat geeft dat? Het gebeurt nou eenmaal in het bos en dan heb je dat. Het duurt niet lang genoeg om een betere positie te zoeken, bovendien wil je ook geen seconde van het gebeuren missen. Ze lassen even een pauze in:

Maar ze houden elkaar goed in de gaten! Kijk dat oog! Gelukkig zijn ze nog niet klaar met bakkeleien en al gauw kletteren de geweien weer. Ze gaan daarbij zo op in de strijd dat ik het wel durf te wagen een boompje op te schuiven, hetgeen de – vind ik – beste foto van de dag oplevert:

De schermutselingen gaan nog even door en ik knip wat af. Voor het eerst van mijn leven dat ik zoiets meemaak, best spannend, hoor.

Alles bij elkaar duurt het gevecht krap twee minuten en dan gaat ieder parmantig weer zijns weegs:

…of toch niet? Ze zoeken elkaar toch weer op:

Maar tot matten komt het niet meer… wie heeft er nu gewonnen? Geen idee.

Het lijkt echter niet op te kunnen, want iets verderop wordt een begin gemaakt met een nieuw gevecht! Nog meer tussen de bomen, niet te fotograferen vanuit mijn positie. Terwijl ik me langzaam van boom-naar-boom die kant op beweeg, zie ik in mijn ooghoeken de ‘oranje jas’ aankomen:

Hoezo opzichtig?

Met de compactcamera recht voor zich uit loopt ze als een zombie zowat tussen de vechtende mannen door. Een wonder dat dit goed afloopt! Inderdaad, het loopt af en wel direct: einde gevecht en de mannen zoeken een goed heenkomen. Nogmaals bedankt, hoor! Levert wél een mooi wazig plaatje op in dit blog…

Ik ga terug naar mijn eerste ‘hang’-boom en wacht af of er nog meer spannende dingen gepresenteerd worden. Deze man heeft het vanuit zijn kuil ook allemaal met lede ogen aangezien:

Ik doe even niet mee…

Hij legt zijn hoofd neer en gaat verder met niks doen. Vannacht maar weer?

Eén van de vechtersbazen van daarnet komt burlend voorbij…

… en gaat dan uitgebreid in de vlag-stand:

Vlaggend hert

Had ik ook nog nooit gezien; maak weer veel foto’s die bijna allemaal hetzelfde zijn. Dit maakt een bronst-blogje wel af, natuurlijk.
Na afloop van dit uitgebreide geposeer zakt-ie door zijn hoeven en gaat liggen rusten in zijn kuil:

Zo. Kennen jullie me weer?

Ik besluit het nog een kwartiertje aan te zien, maar er gebeurt niets bijzonders. Er lopen wel heel veel mannenherten in het bos vandaag. Veel meer dan de vorige keren. Waar je ook kijkt, loopt of ligt er wel een. De bronst begint eindelijk een beetje op stoom te komen denk ik.

Ik zoek nog even een ander boom op, bijna aan de rand van het bos en ga er een kwartiertje lekker tegenaan zitten. Ook hier veel mannen, meestal liggend; een enkele – zoals deze – loopt burlend heen en weer:

Ondertussen voert hij een ritueel op dat ook bij de bronst hoort: het afzetten van lichaamsgeur aan bomen:

Als hij het genoeg vindt, loopt-ie nog wat burlend rond op zoek naar een kuil.

Tot slot van dit verhaal nog een foto van zijn luie/vermoeide buurman:

Vermoeid

Ik hou het verder voor gezien en ga nog even buurten bij de ijsvogel. Daarna maar weer eens rustig richting de fiets. Of en wat ik onderweg nog tegenkom, volgt binnenkort in dit theater.

Ik vond het een enerverend dagje vandaag. Alles gezien wat je bij de bronst kan verwachten, denk ik. Hebben we dat ook weer gehad (of toch niet…?).

Advertentie